From அடை (aṭai). Cognate with Malayalam അടക്കളം (aṭakkaḷaṁ).
அடைக்கலம் • (aṭaikkalam)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | அடைக்கலம் aṭaikkalam |
- |
vocative | அடைக்கலமே aṭaikkalamē |
- |
accusative | அடைக்கலத்தை aṭaikkalattai |
- |
dative | அடைக்கலத்துக்கு aṭaikkalattukku |
- |
benefactive | அடைக்கலத்துக்காக aṭaikkalattukkāka |
- |
genitive 1 | அடைக்கலத்துடைய aṭaikkalattuṭaiya |
- |
genitive 2 | அடைக்கலத்தின் aṭaikkalattiṉ |
- |
locative 1 | அடைக்கலத்தில் aṭaikkalattil |
- |
locative 2 | அடைக்கலத்திடம் aṭaikkalattiṭam |
- |
sociative 1 | அடைக்கலத்தோடு aṭaikkalattōṭu |
- |
sociative 2 | அடைக்கலத்துடன் aṭaikkalattuṭaṉ |
- |
instrumental | அடைக்கலத்தால் aṭaikkalattāl |
- |
ablative | அடைக்கலத்திலிருந்து aṭaikkalattiliruntu |
- |