எரிச்சல்

Tamil

Verbal noun formed from எரி (eri, “to burn”) +‎ -ச்சல் (-ccal). Cognate with Malayalam എരിച്ചൽ (ericcal).

எரிச்சல் • (ericcal)

l-stem declension of எரிச்சல் (ericcal) (singular only)
	singular	plural
nominative	எரிச்சல் ericcal	-
vocative	எரிச்சல்லே ericcallē	-
accusative	எரிச்சல்லை ericcallai	-
dative	எரிச்சல்லுக்கு ericcallukku	-
benefactive	எரிச்சல்லுக்காக ericcallukkāka	-
genitive 1	எரிச்சல்லுடைய ericcalluṭaiya	-
genitive 2	எரிச்சல்லின் ericcalliṉ	-
locative 1	எரிச்சல்லில் ericcallil	-
locative 2	எரிச்சல்லிடம் ericcalliṭam	-
sociative 1	எரிச்சல்லோடு ericcallōṭu	-
sociative 2	எரிச்சல்லுடன் ericcalluṭaṉ	-
instrumental	எரிச்சல்லால் ericcallāl	-
ablative	எரிச்சல்லிலிருந்து ericcalliliruntu	-

University of Madras (1924–1936) “எரிச்சல்”, in Tamil Lexicon, Madras : Diocesan Press