From விவாகம் (vivākam, from Sanskrit विवाह (vivāha)) + ரத்து (rattu, “cancel, nullify”, from Classical Persian رَدّ (radd)).
விவாகரத்து • (vivākarattu)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | விவாகரத்து vivākarattu |
விவாகரத்துக்கள் vivākarattukkaḷ |
vocative | விவாகரத்தே vivākarattē |
விவாகரத்துக்களே vivākarattukkaḷē |
accusative | விவாகரத்தை vivākarattai |
விவாகரத்துக்களை vivākarattukkaḷai |
dative | விவாகரத்துக்கு vivākarattukku |
விவாகரத்துக்களுக்கு vivākarattukkaḷukku |
benefactive | விவாகரத்துக்காக vivākarattukkāka |
விவாகரத்துக்களுக்காக vivākarattukkaḷukkāka |
genitive 1 | விவாகரத்துடைய vivākarattuṭaiya |
விவாகரத்துக்களுடைய vivākarattukkaḷuṭaiya |
genitive 2 | விவாகரத்தின் vivākarattiṉ |
விவாகரத்துக்களின் vivākarattukkaḷiṉ |
locative 1 | விவாகரத்தில் vivākarattil |
விவாகரத்துக்களில் vivākarattukkaḷil |
locative 2 | விவாகரத்திடம் vivākarattiṭam |
விவாகரத்துக்களிடம் vivākarattukkaḷiṭam |
sociative 1 | விவாகரத்தோடு vivākarattōṭu |
விவாகரத்துக்களோடு vivākarattukkaḷōṭu |
sociative 2 | விவாகரத்துடன் vivākarattuṭaṉ |
விவாகரத்துக்களுடன் vivākarattukkaḷuṭaṉ |
instrumental | விவாகரத்தால் vivākarattāl |
விவாகரத்துக்களால் vivākarattukkaḷāl |
ablative | விவாகரத்திலிருந்து vivākarattiliruntu |
விவாகரத்துக்களிலிருந்து vivākarattukkaḷiliruntu |