ἀποβαίνων • (apobaínōn) m (feminine ἀποβαίνουσᾰ, neuter ἀποβαῖνον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀποβαίνων apobaínōn |
ἀποβαίνουσᾰ apobaínousa |
ἀποβαῖνον apobaînon |
ἀποβαίνοντε apobaínonte |
ἀποβαινούσᾱ apobainoúsā |
ἀποβαίνοντε apobaínonte |
ἀποβαίνοντες apobaínontes |
ἀποβαίνουσαι apobaínousai |
ἀποβαίνοντᾰ apobaínonta | |||||
Genitive | ἀποβαίνοντος apobaínontos |
ἀποβαινούσης apobainoúsēs |
ἀποβαίνοντος apobaínontos |
ἀποβαινόντοιν apobainóntoin |
ἀποβαινούσαιν apobainoúsain |
ἀποβαινόντοιν apobainóntoin |
ἀποβαινόντων apobainóntōn |
ἀποβαινουσῶν apobainousôn |
ἀποβαινόντων apobainóntōn | |||||
Dative | ἀποβαίνοντῐ apobaínonti |
ἀποβαινούσῃ apobainoúsēi |
ἀποβαίνοντῐ apobaínonti |
ἀποβαινόντοιν apobainóntoin |
ἀποβαινούσαιν apobainoúsain |
ἀποβαινόντοιν apobainóntoin |
ἀποβαίνουσῐ / ἀποβαίνουσῐν apobaínousi(n) |
ἀποβαινούσαις apobainoúsais |
ἀποβαίνουσῐ / ἀποβαίνουσῐν apobaínousi(n) | |||||
Accusative | ἀποβαίνοντᾰ apobaínonta |
ἀποβαίνουσᾰν apobaínousan |
ἀποβαῖνον apobaînon |
ἀποβαίνοντε apobaínonte |
ἀποβαινούσᾱ apobainoúsā |
ἀποβαίνοντε apobaínonte |
ἀποβαίνοντᾰς apobaínontas |
ἀποβαινούσᾱς apobainoúsās |
ἀποβαίνοντᾰ apobaínonta | |||||
Vocative | ἀποβαίνων apobaínōn |
ἀποβαίνουσᾰ apobaínousa |
ἀποβαῖνον apobaînon |
ἀποβαίνοντε apobaínonte |
ἀποβαινούσᾱ apobainoúsā |
ἀποβαίνοντε apobaínonte |
ἀποβαίνοντες apobaínontes |
ἀποβαίνουσαι apobaínousai |
ἀποβαίνοντᾰ apobaínonta | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀποβαινόντως apobainóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|