ἀποστερήθητι

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀποστερήθητι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀποστερήθητι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀποστερήθητι in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀποστερήθητι you have here. The definition of the word ἀποστερήθητι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀποστερήθητι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Pronunciation

 

Verb

ἀποστερήθητι • (aposterḗthēti)

  1. second-person singular aorist passive imperative of ἀποστερέω (aposteréō)

Conjugation

   Aorist: ἀπεστέρησᾰ, ἀπεστερησᾰ́μην, ἀπεστερήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπεστέρησᾰ ἀπεστέρησᾰς ἀπεστέρησε(ν) ἀπεστερήσᾰτον ἀπεστερησᾰ́την ἀπεστερήσᾰμεν ἀπεστερήσᾰτε ἀπεστέρησᾰν
subjunctive ἀποστερήσω ἀποστερήσῃς ἀποστερήσῃ ἀποστερήσητον ἀποστερήσητον ἀποστερήσωμεν ἀποστερήσητε ἀποστερήσωσῐ(ν)
optative ἀποστερήσαιμῐ ἀποστερήσειᾰς,
ἀποστερήσαις 		ἀποστερήσειε(ν),
ἀποστερήσαι 		ἀποστερήσαιτον ἀποστερησαίτην ἀποστερήσαιμεν ἀποστερήσαιτε ἀποστερήσειᾰν,
ἀποστερήσαιεν
imperative   ἀποστέρησον ἀποστερησᾰ́τω ἀποστερήσᾰτον ἀποστερησᾰ́των   ἀποστερήσᾰτε ἀποστερησᾰ́ντων
middle indicative ἀπεστερησᾰ́μην ἀπεστερήσω ἀπεστερήσᾰτο ἀπεστερήσᾰσθον ἀπεστερησᾰ́σθην ἀπεστερησᾰ́μεθᾰ ἀπεστερήσᾰσθε ἀπεστερήσᾰντο
subjunctive ἀποστερήσωμαι ἀποστερήσῃ ἀποστερήσηται ἀποστερήσησθον ἀποστερήσησθον ἀποστερησώμεθᾰ ἀποστερήσησθε ἀποστερήσωνται
optative ἀποστερησαίμην ἀποστερήσαιο ἀποστερήσαιτο ἀποστερήσαισθον ἀποστερησαίσθην ἀποστερησαίμεθᾰ ἀποστερήσαισθε ἀποστερήσαιντο
imperative   ἀποστέρησαι ἀποστερησᾰ́σθω ἀποστερήσᾰσθον ἀποστερησᾰ́σθων   ἀποστερήσᾰσθε ἀποστερησᾰ́σθων
passive indicative ἀπεστερήθην ἀπεστερήθης ἀπεστερήθη ἀπεστερήθητον ἀπεστερηθήτην ἀπεστερήθημεν ἀπεστερήθητε ἀπεστερήθησᾰν
subjunctive ἀποστερηθῶ ἀποστερηθῇς ἀποστερηθῇ ἀποστερηθῆτον ἀποστερηθῆτον ἀποστερηθῶμεν ἀποστερηθῆτε ἀποστερηθῶσῐ(ν)
optative ἀποστερηθείην ἀποστερηθείης ἀποστερηθείη ἀποστερηθεῖτον,
ἀποστερηθείητον 		ἀποστερηθείτην,
ἀποστερηθειήτην 		ἀποστερηθεῖμεν,
ἀποστερηθείημεν 		ἀποστερηθεῖτε,
ἀποστερηθείητε 		ἀποστερηθεῖεν,
ἀποστερηθείησᾰν
imperative   ἀποστερήθητῐ ἀποστερηθήτω ἀποστερήθητον ἀποστερηθήτων   ἀποστερήθητε ἀποστερηθέντων
active middle passive
infinitive ἀποστερῆσαι ἀποστερήσᾰσθαι ἀποστερηθῆναι
participle m ἀποστερήσᾱς ἀποστερησᾰ́μενος ἀποστερηθείς
f ἀποστερήσᾱσᾰ ἀποστερησᾰμένη ἀποστερηθεῖσᾰ
n ἀποστερῆσᾰν ἀποστερησᾰ́μενον ἀποστερηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
Wikious
Boobota
Sagapedia