ἀποτέμνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀποτέμνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀποτέμνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀποτέμνω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀποτέμνω you have here. The definition of the word ἀποτέμνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀποτέμνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ τέμνω (témnō).

Pronunciation

 

Verb

ἀποτέμνω • (apotémnō)

  1. to cut off, sever

Conjugation

   Present: ἀποτέμνω, ἀποτέμνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτέμνω ἀποτέμνεις ἀποτέμνει ἀποτέμνετον ἀποτέμνετον ἀποτέμνομεν ἀποτέμνετε ἀποτέμνουσῐ(ν)
subjunctive ἀποτέμνω ἀποτέμνῃς ἀποτέμνῃ ἀποτέμνητον ἀποτέμνητον ἀποτέμνωμεν ἀποτέμνητε ἀποτέμνωσῐ(ν)
optative ἀποτέμνοιμῐ ἀποτέμνοις ἀποτέμνοι ἀποτέμνοιτον ἀποτεμνοίτην ἀποτέμνοιμεν ἀποτέμνοιτε ἀποτέμνοιεν
imperative   ἀπότεμνε ἀποτεμνέτω ἀποτέμνετον ἀποτεμνέτων   ἀποτέμνετε ἀποτεμνόντων
middle/
passive 		indicative ἀποτέμνομαι ἀποτέμνῃ,
ἀποτέμνει 		ἀποτέμνεται ἀποτέμνεσθον ἀποτέμνεσθον ἀποτεμνόμεθᾰ ἀποτέμνεσθε ἀποτέμνονται
subjunctive ἀποτέμνωμαι ἀποτέμνῃ ἀποτέμνηται ἀποτέμνησθον ἀποτέμνησθον ἀποτεμνώμεθᾰ ἀποτέμνησθε ἀποτέμνωνται
optative ἀποτεμνοίμην ἀποτέμνοιο ἀποτέμνοιτο ἀποτέμνοισθον ἀποτεμνοίσθην ἀποτεμνοίμεθᾰ ἀποτέμνοισθε ἀποτέμνοιντο
imperative   ἀποτέμνου ἀποτεμνέσθω ἀποτέμνεσθον ἀποτεμνέσθων   ἀποτέμνεσθε ἀποτεμνέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποτέμνειν ἀποτέμνεσθαι
participle m ἀποτέμνων ἀποτεμνόμενος
f ἀποτέμνουσᾰ ἀποτεμνομένη
n ἀποτέμνον ἀποτεμνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέτεμνον, ἀπετεμνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέτεμνον ἀπέτεμνες ἀπέτεμνε(ν) ἀπετέμνετον ἀπετεμνέτην ἀπετέμνομεν ἀπετέμνετε ἀπέτεμνον
middle/
passive 		indicative ἀπετεμνόμην ἀπετέμνου ἀπετέμνετο ἀπετέμνεσθον ἀπετεμνέσθην ἀπετεμνόμεθᾰ ἀπετέμνεσθε ἀπετέμνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποτεμέω, ἀποτεμέομαι, ἀποτεμήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτεμέω ἀποτεμέεις ἀποτεμέει ἀποτεμέετον ἀποτεμέετον ἀποτεμέομεν ἀποτεμέετε ἀποτεμέουσῐ(ν)
optative ἀποτεμέοιμῐ ἀποτεμέοις ἀποτεμέοι ἀποτεμέοιτον ἀποτεμεοίτην ἀποτεμέοιμεν ἀποτεμέοιτε ἀποτεμέοιεν
middle indicative ἀποτεμέομαι ἀποτεμέῃ,
ἀποτεμέει 		ἀποτεμέεται ἀποτεμέεσθον ἀποτεμέεσθον ἀποτεμεόμεθᾰ ἀποτεμέεσθε ἀποτεμέονται
optative ἀποτεμεοίμην ἀποτεμέοιο ἀποτεμέοιτο ἀποτεμέοισθον ἀποτεμεοίσθην ἀποτεμεοίμεθᾰ ἀποτεμέοισθε ἀποτεμέοιντο
passive indicative ἀποτεμήσομαι ἀποτεμήσῃ ἀποτεμήσεται ἀποτεμήσεσθον ἀποτεμήσεσθον ἀποτεμησόμεθᾰ ἀποτεμήσεσθε ἀποτεμήσονται
optative ἀποτεμησοίμην ἀποτεμήσοιο ἀποτεμήσοιτο ἀποτεμήσοισθον ἀποτεμησοίσθην ἀποτεμησοίμεθᾰ ἀποτεμήσοισθε ἀποτεμήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποτεμέειν ἀποτεμέεσθαι ἀποτεμήσεσθαι
participle m ἀποτεμέων ἀποτεμεόμενος ἀποτεμησόμενος
f ἀποτεμέουσᾰ ἀποτεμεομένη ἀποτεμησομένη
n ἀποτεμέον ἀποτεμεόμενον ἀποτεμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποτεμῶ, ἀποτεμοῦμαι, ἀποτεμήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτεμῶ ἀποτεμεῖς ἀποτεμεῖ ἀποτεμεῖτον ἀποτεμεῖτον ἀποτεμοῦμεν ἀποτεμεῖτε ἀποτεμοῦσῐ(ν)
optative ἀποτεμοίην,
ἀποτεμοῖμῐ 		ἀποτεμοίης,
ἀποτεμοῖς 		ἀποτεμοίη,
ἀποτεμοῖ 		ἀποτεμοῖτον,
ἀποτεμοίητον 		ἀποτεμοίτην,
ἀποτεμοιήτην 		ἀποτεμοῖμεν,
ἀποτεμοίημεν 		ἀποτεμοῖτε,
ἀποτεμοίητε 		ἀποτεμοῖεν,
ἀποτεμοίησᾰν
middle indicative ἀποτεμοῦμαι ἀποτεμῇ ἀποτεμεῖται ἀποτεμεῖσθον ἀποτεμεῖσθον ἀποτεμούμεθᾰ ἀποτεμεῖσθε ἀποτεμοῦνται
optative ἀποτεμοίμην ἀποτεμοῖο ἀποτεμοῖτο ἀποτεμοῖσθον ἀποτεμοίσθην ἀποτεμοίμεθᾰ ἀποτεμοῖσθε ἀποτεμοῖντο
passive indicative ἀποτεμήσομαι ἀποτεμήσῃ ἀποτεμήσεται ἀποτεμήσεσθον ἀποτεμήσεσθον ἀποτεμησόμεθᾰ ἀποτεμήσεσθε ἀποτεμήσονται
optative ἀποτεμησοίμην ἀποτεμήσοιο ἀποτεμήσοιτο ἀποτεμήσοισθον ἀποτεμησοίσθην ἀποτεμησοίμεθᾰ ἀποτεμήσοισθε ἀποτεμήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποτεμεῖν ἀποτεμεῖσθαι ἀποτεμήσεσθαι
participle m ἀποτεμῶν ἀποτεμούμενος ἀποτεμησόμενος
f ἀποτεμοῦσᾰ ἀποτεμουμένη ἀποτεμησομένη
n ἀποτεμοῦν ἀποτεμούμενον ἀποτεμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέτεμον, ἀπετεμόμην, ἀπετμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέτεμον ἀπέτεμες ἀπέτεμε(ν) ἀπετέμετον ἀπετεμέτην ἀπετέμομεν ἀπετέμετε ἀπέτεμον
subjunctive ἀποτέμω ἀποτέμῃς ἀποτέμῃ ἀποτέμητον ἀποτέμητον ἀποτέμωμεν ἀποτέμητε ἀποτέμωσῐ(ν)
optative ἀποτέμοιμῐ ἀποτέμοις ἀποτέμοι ἀποτέμοιτον ἀποτεμοίτην ἀποτέμοιμεν ἀποτέμοιτε ἀποτέμοιεν
imperative   ἀπότεμε ἀποτεμέτω ἀποτέμετον ἀποτεμέτων   ἀποτέμετε ἀποτεμόντων
middle indicative ἀπετεμόμην ἀπετέμου ἀπετέμετο ἀπετέμεσθον ἀπετεμέσθην ἀπετεμόμεθᾰ ἀπετέμεσθε ἀπετέμοντο
subjunctive ἀποτέμωμαι ἀποτέμῃ ἀποτέμηται ἀποτέμησθον ἀποτέμησθον ἀποτεμώμεθᾰ ἀποτέμησθε ἀποτέμωνται
optative ἀποτεμοίμην ἀποτέμοιο ἀποτέμοιτο ἀποτέμοισθον ἀποτεμοίσθην ἀποτεμοίμεθᾰ ἀποτέμοισθε ἀποτέμοιντο
imperative   ἀποτεμοῦ ἀποτεμέσθω ἀποτέμεσθον ἀποτεμέσθων   ἀποτέμεσθε ἀποτεμέσθων
passive indicative ἀπετμήθην ἀπετμήθης ἀπετμήθη ἀπετμήθητον ἀπετμηθήτην ἀπετμήθημεν ἀπετμήθητε ἀπετμήθησᾰν
subjunctive ἀποτμηθῶ ἀποτμηθῇς ἀποτμηθῇ ἀποτμηθῆτον ἀποτμηθῆτον ἀποτμηθῶμεν ἀποτμηθῆτε ἀποτμηθῶσῐ(ν)
optative ἀποτμηθείην ἀποτμηθείης ἀποτμηθείη ἀποτμηθεῖτον,
ἀποτμηθείητον 		ἀποτμηθείτην,
ἀποτμηθειήτην 		ἀποτμηθεῖμεν,
ἀποτμηθείημεν 		ἀποτμηθεῖτε,
ἀποτμηθείητε 		ἀποτμηθεῖεν,
ἀποτμηθείησᾰν
imperative   ἀποτμήθητῐ ἀποτμηθήτω ἀποτμήθητον ἀποτμηθήτων   ἀποτμήθητε ἀποτμηθέντων
active middle passive
infinitive ἀποτεμεῖν ἀποτεμέσθαι ἀποτμηθῆναι
participle m ἀποτεμών ἀποτεμόμενος ἀποτμηθείς
f ἀποτεμοῦσᾰ ἀποτεμομένη ἀποτμηθεῖσᾰ
n ἀποτεμόν ἀποτεμόμενον ἀποτμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποτέτμηκᾰ, ἀποτέτμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτέτμηκᾰ ἀποτέτμηκᾰς ἀποτέτμηκε(ν) ἀποτετμήκᾰτον ἀποτετμήκᾰτον ἀποτετμήκᾰμεν ἀποτετμήκᾰτε ἀποτετμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποτετμήκω ἀποτετμήκῃς ἀποτετμήκῃ ἀποτετμήκητον ἀποτετμήκητον ἀποτετμήκωμεν ἀποτετμήκητε ἀποτετμήκωσῐ(ν)
optative ἀποτετμήκοιμῐ,
ἀποτετμηκοίην 		ἀποτετμήκοις,
ἀποτετμηκοίης 		ἀποτετμήκοι,
ἀποτετμηκοίη 		ἀποτετμήκοιτον ἀποτετμηκοίτην ἀποτετμήκοιμεν ἀποτετμήκοιτε ἀποτετμήκοιεν
imperative   ἀποτέτμηκε ἀποτετμηκέτω ἀποτετμήκετον ἀποτετμηκέτων   ἀποτετμήκετε ἀποτετμηκόντων
middle/
passive 		indicative ἀποτέτμημαι ἀποτέτμησαι ἀποτέτμηται ἀποτέτμησθον ἀποτέτμησθον ἀποτετμήμεθᾰ ἀποτέτμησθε ἀποτέτμηνται
subjunctive ἀποτετμημένος ὦ ἀποτετμημένος ᾖς ἀποτετμημένος ᾖ ἀποτετμημένω ἦτον ἀποτετμημένω ἦτον ἀποτετμημένοι ὦμεν ἀποτετμημένοι ἦτε ἀποτετμημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀποτετμημένος εἴην ἀποτετμημένος εἴης ἀποτετμημένος εἴη ἀποτετμημένω εἴητον/εἶτον ἀποτετμημένω εἰήτην/εἴτην ἀποτετμημένοι εἴημεν/εἶμεν ἀποτετμημένοι εἴητε/εἶτε ἀποτετμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀποτέτμησο ἀποτετμήσθω ἀποτέτμησθον ἀποτετμήσθων   ἀποτέτμησθε ἀποτετμήσθων
active middle/passive
infinitive ἀποτετμηκέναι ἀποτετμῆσθαι
participle m ἀποτετμηκώς ἀποτετμημένος
f ἀποτετμηκυῖᾰ ἀποτετμημένη
n ἀποτετμηκός ἀποτετμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀπετετμήκειν, ἀπετετμήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπετετμήκειν,
ἀπετετμήκη 		ἀπετετμήκεις,
ἀπετετμήκης 		ἀπετετμήκει(ν) ἀπετετμήκετον ἀπετετμηκέτην ἀπετετμήκεμεν ἀπετετμήκετε ἀπετετμήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀπετετμήμην ἀπετέτμησο ἀπετέτμητο ἀπετέτμησθον ἀπετετμήσθην ἀπετετμήμεθᾰ ἀπετέτμησθε ἀπετέτμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia