From ἀποδίδωμι (apodídōmi) + -σις (-sis). Cognate with Mycenaean Greek 𐀀𐀢𐀉𐀯 (a-pu-du-si).
ἀπόδοσις • (apódosis) f (genitive ἀποδόσεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἀπόδοσῐς hē apódosis |
τὼ ἀποδόσει tṑ apodósei |
αἱ ἀποδόσεις hai apodóseis | ||||||||||
Genitive | τῆς ἀποδόσεως tês apodóseōs |
τοῖν ἀποδοσέοιν toîn apodoséoin |
τῶν ἀποδόσεων tôn apodóseōn | ||||||||||
Dative | τῇ ἀποδόσει têi apodósei |
τοῖν ἀποδοσέοιν toîn apodoséoin |
ταῖς ἀποδόσεσῐ / ἀποδόσεσῐν taîs apodósesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ἀπόδοσῐν tḕn apódosin |
τὼ ἀποδόσει tṑ apodósei |
τᾱ̀ς ἀποδόσεις tā̀s apodóseis | ||||||||||
Vocative | ἀπόδοσῐ apódosi |
ἀποδόσει apodósei |
ἀποδόσεις apodóseis | ||||||||||
Notes: |
|