ἄμμινος

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓́μμος (ámmos, “sand”) +‎ -ῐνος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ám.mi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈam.mi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈam.mi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈam.mi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈa.mi.nos/

Adjective

ᾰ̓́μμῐνος • (ámminos) m (feminine ᾰ̓μμῐ́νη, neuter ᾰ̓́μμῐνον); first/second declension

sandy, made of sand
Synonym: ψᾰ́μμῐνος (psámminos)

Inflection

First and second declension of ᾰ̓́μμῐνος; ᾰ̓μμῐ́νη; ᾰ̓́μμῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓́μμῐνος ámminos	ᾰ̓μμῐ́νη ammínē	ᾰ̓́μμῐνον ámminon	ᾰ̓μμῐ́νω ammínō	ᾰ̓μμῐ́νᾱ ammínā	ᾰ̓μμῐ́νω ammínō	ᾰ̓́μμῐνοι ámminoi	ᾰ̓́μμῐναι ámminai	ᾰ̓́μμῐνᾰ ámmina
Genitive	ᾰ̓μμῐ́νου ammínou	ᾰ̓μμῐ́νης ammínēs	ᾰ̓μμῐ́νου ammínou	ᾰ̓μμῐ́νοιν ammínoin	ᾰ̓μμῐ́ναιν ammínain	ᾰ̓μμῐ́νοιν ammínoin	ᾰ̓μμῐ́νων ammínōn	ᾰ̓μμῐ́νων ammínōn	ᾰ̓μμῐ́νων ammínōn
Dative	ᾰ̓μμῐ́νῳ ammínōi	ᾰ̓μμῐ́νῃ ammínēi	ᾰ̓μμῐ́νῳ ammínōi	ᾰ̓μμῐ́νοιν ammínoin	ᾰ̓μμῐ́ναιν ammínain	ᾰ̓μμῐ́νοιν ammínoin	ᾰ̓μμῐ́νοις ammínois	ᾰ̓μμῐ́ναις ammínais	ᾰ̓μμῐ́νοις ammínois
Accusative	ᾰ̓́μμῐνον ámminon	ᾰ̓μμῐ́νην ammínēn	ᾰ̓́μμῐνον ámminon	ᾰ̓μμῐ́νω ammínō	ᾰ̓μμῐ́νᾱ ammínā	ᾰ̓μμῐ́νω ammínō	ᾰ̓μμῐ́νους ammínous	ᾰ̓μμῐ́νᾱς ammínās	ᾰ̓́μμῐνᾰ ámmina
Vocative	ᾰ̓́μμῐνε ámmine	ᾰ̓μμῐ́νη ammínē	ᾰ̓́μμῐνον ámminon	ᾰ̓μμῐ́νω ammínō	ᾰ̓μμῐ́νᾱ ammínā	ᾰ̓μμῐ́νω ammínō	ᾰ̓́μμῐνοι ámminoi	ᾰ̓́μμῐναι ámminai	ᾰ̓́μμῐνᾰ ámmina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓μμῐ́νως ammínōs			ᾰ̓μμῐνώτερος amminṓteros			ᾰ̓μμῐνώτᾰτος amminṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἄμμινος

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia