From ἐμμενετός (emmenetós, “endurable”) + -ικός (-ikós) from ἐμμένω (emménō, “to abide”).
ἐμμενετῐκός • (emmenetikós) m (feminine ἐμμενετῐκή, neuter ἐμμενετῐκόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἐμμενετικός emmenetikós |
ἐμμενετική emmenetikḗ |
ἐμμενετικόν emmenetikón |
ἐμμενετικώ emmenetikṓ |
ἐμμενετικᾱ́ emmenetikā́ |
ἐμμενετικώ emmenetikṓ |
ἐμμενετικοί emmenetikoí |
ἐμμενετικαί emmenetikaí |
ἐμμενετικᾰ́ emmenetiká | |||||
Genitive | ἐμμενετικοῦ emmenetikoû |
ἐμμενετικῆς emmenetikês |
ἐμμενετικοῦ emmenetikoû |
ἐμμενετικοῖν emmenetikoîn |
ἐμμενετικαῖν emmenetikaîn |
ἐμμενετικοῖν emmenetikoîn |
ἐμμενετικῶν emmenetikôn |
ἐμμενετικῶν emmenetikôn |
ἐμμενετικῶν emmenetikôn | |||||
Dative | ἐμμενετικῷ emmenetikôi |
ἐμμενετικῇ emmenetikêi |
ἐμμενετικῷ emmenetikôi |
ἐμμενετικοῖν emmenetikoîn |
ἐμμενετικαῖν emmenetikaîn |
ἐμμενετικοῖν emmenetikoîn |
ἐμμενετικοῖς emmenetikoîs |
ἐμμενετικαῖς emmenetikaîs |
ἐμμενετικοῖς emmenetikoîs | |||||
Accusative | ἐμμενετικόν emmenetikón |
ἐμμενετικήν emmenetikḗn |
ἐμμενετικόν emmenetikón |
ἐμμενετικώ emmenetikṓ |
ἐμμενετικᾱ́ emmenetikā́ |
ἐμμενετικώ emmenetikṓ |
ἐμμενετικούς emmenetikoús |
ἐμμενετικᾱ́ς emmenetikā́s |
ἐμμενετικᾰ́ emmenetiká | |||||
Vocative | ἐμμενετικέ emmenetiké |
ἐμμενετική emmenetikḗ |
ἐμμενετικόν emmenetikón |
ἐμμενετικώ emmenetikṓ |
ἐμμενετικᾱ́ emmenetikā́ |
ἐμμενετικώ emmenetikṓ |
ἐμμενετικοί emmenetikoí |
ἐμμενετικαί emmenetikaí |
ἐμμενετικᾰ́ emmenetiká | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἐμμενετικῶς emmenetikôs |
ἐμμενετικότερος emmenetikóteros |
ἐμμενετικότᾰτος emmenetikótatos | ||||||||||||
Notes: |
|