From ἐπῐχειρέω (epikheiréō, “to endeavour, attempt to”) + -μα (-ma, result noun suffix).
ἐπῐχείρημᾰ • (epikheírēma) n (genitive ἐπῐχειρήμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ἐπῐχείρημᾰ tò epikheírēma |
τὼ ἐπῐχειρήμᾰτε tṑ epikheirḗmate |
τᾰ̀ ἐπῐχειρήμᾰτᾰ tà epikheirḗmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ ἐπῐχειρήμᾰτος toû epikheirḗmatos |
τοῖν ἐπῐχειρημᾰ́τοιν toîn epikheirēmátoin |
τῶν ἐπῐχειρημᾰ́των tôn epikheirēmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ ἐπῐχειρήμᾰτῐ tôi epikheirḗmati |
τοῖν ἐπῐχειρημᾰ́τοιν toîn epikheirēmátoin |
τοῖς ἐπῐχειρήμᾰσῐ / ἐπῐχειρήμᾰσῐν toîs epikheirḗmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ ἐπῐχείρημᾰ tò epikheírēma |
τὼ ἐπῐχειρήμᾰτε tṑ epikheirḗmate |
τᾰ̀ ἐπῐχειρήμᾰτᾰ tà epikheirḗmata | ||||||||||
Vocative | ἐπῐχείρημᾰ epikheírēma |
ἐπῐχειρήμᾰτε epikheirḗmate |
ἐπῐχειρήμᾰτᾰ epikheirḗmata | ||||||||||
Notes: |
|