From ὁράω (horáō, “to see”) + -μα (-ma).
ὅρᾱμᾰ • (hórāma) n (genitive ὁρᾱ́μᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ὅρᾱμᾰ tò hórāma |
τὼ ὁρᾱ́μᾰτε tṑ horā́mate |
τᾰ̀ ὁρᾱ́μᾰτᾰ tà horā́mata | ||||||||||
Genitive | τοῦ ὁρᾱ́μᾰτος toû horā́matos |
τοῖν ὁρᾱμᾰ́τοιν toîn horāmátoin |
τῶν ὁρᾱμᾰ́των tôn horāmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ ὁρᾱ́μᾰτῐ tôi horā́mati |
τοῖν ὁρᾱμᾰ́τοιν toîn horāmátoin |
τοῖς ὁρᾱ́μᾰσῐ / ὁρᾱ́μᾰσῐν toîs horā́masi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ ὅρᾱμᾰ tò hórāma |
τὼ ὁρᾱ́μᾰτε tṑ horā́mate |
τᾰ̀ ὁρᾱ́μᾰτᾰ tà horā́mata | ||||||||||
Vocative | ὅρᾱμᾰ hórāma |
ὁρᾱ́μᾰτε horā́mate |
ὁρᾱ́μᾰτᾰ horā́mata | ||||||||||
Notes: |
|