From ὑποκορίζομαι (hupokorízomai, “to call by endearing names”) + -μα (-ma).
ὑποκόρῐσμᾰ • (hupokórisma) n (genitive ὑποκορῐ́σμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ὑποκόρῐσμᾰ tò hupokórisma |
τὼ ὑποκορῐ́σμᾰτε tṑ hupokorísmate |
τᾰ̀ ὑποκορῐ́σμᾰτᾰ tà hupokorísmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ὑποκορῐ́σμᾰτος toû hupokorísmatos |
τοῖν ὑποκορῐσμᾰ́τοιν toîn hupokorismátoin |
τῶν ὑποκορῐσμᾰ́των tôn hupokorismátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ὑποκορῐ́σμᾰτῐ tôi hupokorísmati |
τοῖν ὑποκορῐσμᾰ́τοιν toîn hupokorismátoin |
τοῖς ὑποκορῐ́σμᾰσῐ / ὑποκορῐ́σμᾰσῐν toîs hupokorísmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ ὑποκόρῐσμᾰ tò hupokórisma |
τὼ ὑποκορῐ́σμᾰτε tṑ hupokorísmate |
τᾰ̀ ὑποκορῐ́σμᾰτᾰ tà hupokorísmata | ||||||||||
| Vocative | ὑποκόρῐσμᾰ hupokórisma |
ὑποκορῐ́σμᾰτε hupokorísmate |
ὑποκορῐ́σμᾰτᾰ hupokorísmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||