ὑφαίνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ὑφαίνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ὑφαίνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ὑφαίνω in singular and plural. Everything you need to know about the word ὑφαίνω you have here. The definition of the word ὑφαίνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofὑφαίνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: υφαίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *webʰ- (“to weave”), and therefore related distantly to Old English wefan (whence English weave), Sanskrit उभ्नाति (ubhnāti, “entwine”), Persian بافتن (bâftan), Tocharian A wäp- (“weave”).[1]

Pronunciation

 

Verb

ῠ̔φαίνω • (huphaínō)

  1. to weave

Conjugation

   Present: ῠ̔φαίνω, ῠ̔φαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔φαίνω ῠ̔φαίνεις ῠ̔φαίνει ῠ̔φαίνετον ῠ̔φαίνετον ῠ̔φαίνομεν ῠ̔φαίνετε ῠ̔φαίνουσῐ(ν)
subjunctive ῠ̔φαίνω ῠ̔φαίνῃς ῠ̔φαίνῃ ῠ̔φαίνητον ῠ̔φαίνητον ῠ̔φαίνωμεν ῠ̔φαίνητε ῠ̔φαίνωσῐ(ν)
optative ῠ̔φαίνοιμῐ ῠ̔φαίνοις ῠ̔φαίνοι ῠ̔φαίνοιτον ῠ̔φαινοίτην ῠ̔φαίνοιμεν ῠ̔φαίνοιτε ῠ̔φαίνοιεν
imperative   ῠ̔́φαινε ῠ̔φαινέτω ῠ̔φαίνετον ῠ̔φαινέτων   ῠ̔φαίνετε ῠ̔φαινόντων
middle/
passive 		indicative ῠ̔φαίνομαι ῠ̔φαίνῃ,
ῠ̔φαίνει 		ῠ̔φαίνεται ῠ̔φαίνεσθον ῠ̔φαίνεσθον ῠ̔φαινόμεθᾰ ῠ̔φαίνεσθε ῠ̔φαίνονται
subjunctive ῠ̔φαίνωμαι ῠ̔φαίνῃ ῠ̔φαίνηται ῠ̔φαίνησθον ῠ̔φαίνησθον ῠ̔φαινώμεθᾰ ῠ̔φαίνησθε ῠ̔φαίνωνται
optative ῠ̔φαινοίμην ῠ̔φαίνοιο ῠ̔φαίνοιτο ῠ̔φαίνοισθον ῠ̔φαινοίσθην ῠ̔φαινοίμεθᾰ ῠ̔φαίνοισθε ῠ̔φαίνοιντο
imperative   ῠ̔φαίνου ῠ̔φαινέσθω ῠ̔φαίνεσθον ῠ̔φαινέσθων   ῠ̔φαίνεσθε ῠ̔φαινέσθων
active middle/passive
infinitive ῠ̔φαίνειν ῠ̔φαίνεσθαι
participle m ῠ̔φαίνων ῠ̔φαινόμενος
f ῠ̔φαίνουσᾰ ῠ̔φαινομένη
n ῠ̔φαῖνον ῠ̔φαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑφαίνεσκον, ὑφαινεσκόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑφαίνεσκον ὑφαίνεσκες ὑφαίνεσκε(ν) ὑφαινέσκετον ὑφαινεσκέτην ὑφαινέσκομεν ὑφαινέσκετε ὑφαίνεσκον
middle/
passive 		indicative ὑφαινεσκόμην ὑφαινέσκου ὑφαινέσκετο ὑφαινέσκεσθον ὑφαινεσκέσθην ὑφαινεσκόμε(σ)θᾰ ὑφαινέσκεσθε ὑφαινέσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑφανέω, ὑφανέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑφανέω ὑφανέεις ὑφανέει ὑφανέετον ὑφανέετον ὑφανέομεν ὑφανέετε ὑφανέουσῐ(ν)
optative ὑφανέοιμῐ ὑφανέοις ὑφανέοι ὑφανέοιτον ὑφανεοίτην ὑφανέοιμεν ὑφανέοιτε ὑφανέοιεν
middle indicative ὑφανέομαι ὑφανέῃ,
ὑφανέει 		ὑφανέεται ὑφανέεσθον ὑφανέεσθον ὑφανεόμεθᾰ ὑφανέεσθε ὑφανέονται
optative ὑφανεοίμην ὑφανέοιο ὑφανέοιτο ὑφανέοισθον ὑφανεοίσθην ὑφανεοίμεθᾰ ὑφανέοισθε ὑφανέοιντο
active middle
infinitive ὑφανέειν ὑφανέεσθαι
participle m ὑφανέων ὑφανεόμενος
f ὑφανέουσᾰ ὑφανεομένη
n ὑφανέον ὑφανεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑφανῶ, ὑφανοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑφανῶ ὑφανεῖς ὑφανεῖ ὑφανεῖτον ὑφανεῖτον ὑφανοῦμεν ὑφανεῖτε ὑφανοῦσῐ(ν)
optative ὑφανοίην,
ὑφανοῖμῐ 		ὑφανοίης,
ὑφανοῖς 		ὑφανοίη,
ὑφανοῖ 		ὑφανοῖτον,
ὑφανοίητον 		ὑφανοίτην,
ὑφανοιήτην 		ὑφανοῖμεν,
ὑφανοίημεν 		ὑφανοῖτε,
ὑφανοίητε 		ὑφανοῖεν,
ὑφανοίησᾰν
middle indicative ὑφανοῦμαι ὑφανῇ ὑφανεῖται ὑφανεῖσθον ὑφανεῖσθον ὑφανούμεθᾰ ὑφανεῖσθε ὑφανοῦνται
optative ὑφανοίμην ὑφανοῖο ὑφανοῖτο ὑφανοῖσθον ὑφανοίσθην ὑφανοίμεθᾰ ὑφανοῖσθε ὑφανοῖντο
active middle
infinitive ὑφανεῖν ὑφανεῖσθαι
participle m ὑφανῶν ὑφανούμενος
f ὑφανοῦσᾰ ὑφανουμένη
n ὑφανοῦν ὑφανούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὕφηνᾰ, ὑφηνᾰ́μην, ὑφάνθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὕφηνᾰ ὕφηνᾰς ὕφηνε(ν) ὑφήνᾰτον ὑφηνᾰ́την ὑφήνᾰμεν ὑφήνᾰτε ὕφηνᾰν
subjunctive ὑφήνω ὑφήνῃς ὑφήνῃ ὑφήνητον ὑφήνητον ὑφήνωμεν ὑφήνητε ὑφήνωσῐ(ν)
optative ὑφήναιμῐ ὑφήνειᾰς,
ὑφήναις 		ὑφήνειε(ν),
ὑφήναι 		ὑφήναιτον ὑφηναίτην ὑφήναιμεν ὑφήναιτε ὑφήνειᾰν,
ὑφήναιεν
imperative   ὕφηνον ὑφηνᾰ́τω ὑφήνᾰτον ὑφηνᾰ́των   ὑφήνᾰτε ὑφηνᾰ́ντων
middle indicative ὑφηνᾰ́μην ὑφήνω ὑφήνᾰτο ὑφήνᾰσθον ὑφηνᾰ́σθην ὑφηνᾰ́μεθᾰ ὑφήνᾰσθε ὑφήνᾰντο
subjunctive ὑφήνωμαι ὑφήνῃ ὑφήνηται ὑφήνησθον ὑφήνησθον ὑφηνώμεθᾰ ὑφήνησθε ὑφήνωνται
optative ὑφηναίμην ὑφήναιο ὑφήναιτο ὑφήναισθον ὑφηναίσθην ὑφηναίμεθᾰ ὑφήναισθε ὑφήναιντο
imperative   ὕφηναι ὑφηνᾰ́σθω ὑφήνᾰσθον ὑφηνᾰ́σθων   ὑφήνᾰσθε ὑφηνᾰ́σθων
passive indicative ὑφάνθην ὑφάνθης ὑφάνθη ὑφάνθητον ὑφανθήτην ὑφάνθημεν ὑφάνθητε ὑφάνθησᾰν
subjunctive ὑφανθῶ ὑφανθῇς ὑφανθῇ ὑφανθῆτον ὑφανθῆτον ὑφανθῶμεν ὑφανθῆτε ὑφανθῶσῐ(ν)
optative ὑφανθείην ὑφανθείης ὑφανθείη ὑφανθεῖτον,
ὑφανθείητον 		ὑφανθείτην,
ὑφανθειήτην 		ὑφανθεῖμεν,
ὑφανθείημεν 		ὑφανθεῖτε,
ὑφανθείητε 		ὑφανθεῖεν,
ὑφανθείησᾰν
imperative   ὑφάνθητῐ ὑφανθήτω ὑφάνθητον ὑφανθήτων   ὑφάνθητε ὑφανθέντων
active middle passive
infinitive ὑφῆναι ὑφήνᾰσθαι ὑφανθῆναι
participle m ὑφήνᾱς ὑφηνᾰ́μενος ὑφανθείς
f ὑφήνᾱσᾰ ὑφηνᾰμένη ὑφανθεῖσᾰ
n ὑφῆνᾰν ὑφηνᾰ́μενον ὑφανθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὕφᾱνᾰ, ὑφᾱνᾰ́μην (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὕφᾱνᾰ ὕφᾱνᾰς ὕφᾱνε(ν) ὑφᾱ́νᾰτον ὑφᾱνᾰ́την ὑφᾱ́νᾰμεν ὑφᾱ́νᾰτε ὕφᾱνᾰν
subjunctive ὑφᾱ́νω ὑφᾱ́νῃς ὑφᾱ́νῃ ὑφᾱ́νητον ὑφᾱ́νητον ὑφᾱ́νωμεν ὑφᾱ́νητε ὑφᾱ́νωσῐ(ν)
optative ὑφᾱ́ναιμῐ ὑφᾱ́νειᾰς,
ὑφᾱ́ναις 		ὑφᾱ́νειε(ν),
ὑφᾱ́ναι 		ὑφᾱ́ναιτον ὑφᾱναίτην ὑφᾱ́ναιμεν ὑφᾱ́ναιτε ὑφᾱ́νειᾰν,
ὑφᾱ́ναιεν
imperative   ὕφᾱνον ὑφᾱνᾰ́τω ὑφᾱ́νᾰτον ὑφᾱνᾰ́των   ὑφᾱ́νᾰτε ὑφᾱνᾰ́ντων
middle indicative ὑφᾱνᾰ́μην ὑφᾱ́νω ὑφᾱ́νᾰτο ὑφᾱ́νᾰσθον ὑφᾱνᾰ́σθην ὑφᾱνᾰ́μεθᾰ ὑφᾱ́νᾰσθε ὑφᾱ́νᾰντο
subjunctive ὑφᾱ́νωμαι ὑφᾱ́νῃ ὑφᾱ́νηται ὑφᾱ́νησθον ὑφᾱ́νησθον ὑφᾱνώμεθᾰ ὑφᾱ́νησθε ὑφᾱ́νωνται
optative ὑφᾱναίμην ὑφᾱ́ναιο ὑφᾱ́ναιτο ὑφᾱ́ναισθον ὑφᾱναίσθην ὑφᾱναίμεθᾰ ὑφᾱ́ναισθε ὑφᾱ́ναιντο
imperative   ὕφᾱναι ὑφᾱνᾰ́σθω ὑφᾱ́νᾰσθον ὑφᾱνᾰ́σθων   ὑφᾱ́νᾰσθε ὑφᾱνᾰ́σθων
active middle
infinitive ὑφᾶναι ὑφᾱ́νᾰσθαι
participle m ὑφᾱ́νᾱς ὑφᾱνᾰ́μενος
f ὑφᾱ́νᾱσᾰ ὑφᾱνᾰμένη
n ὑφᾶνᾰν ὑφᾱνᾰ́μενον
   Perfect: ὕφαγκᾰ, ὕφασμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὕφαγκᾰ ὕφαγκᾰς ὕφαγκε(ν) ὑφάγκᾰτον ὑφάγκᾰτον ὑφάγκᾰμεν ὑφάγκᾰτε ὑφάγκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑφάγκω ὑφάγκῃς ὑφάγκῃ ὑφάγκητον ὑφάγκητον ὑφάγκωμεν ὑφάγκητε ὑφάγκωσῐ(ν)
optative ὑφάγκοιμῐ,
ὑφαγκοίην 		ὑφάγκοις,
ὑφαγκοίης 		ὑφάγκοι,
ὑφαγκοίη 		ὑφάγκοιτον ὑφαγκοίτην ὑφάγκοιμεν ὑφάγκοιτε ὑφάγκοιεν
imperative   ὕφαγκε ὑφαγκέτω ὑφάγκετον ὑφαγκέτων   ὑφάγκετε ὑφαγκόντων
middle/
passive 		indicative ὕφασμαι ὕφανσαι ὕφανται ὕφανθον ὕφανθον ὑφάσμεθᾰ ὕφανθε ὑφάνᾰται
subjunctive ὑφασμένος ὦ ὑφασμένος ᾖς ὑφασμένος ᾖ ὑφασμένω ἦτον ὑφασμένω ἦτον ὑφασμένοι ὦμεν ὑφασμένοι ἦτε ὑφασμένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑφασμένος εἴην ὑφασμένος εἴης ὑφασμένος εἴη ὑφασμένω εἴητον/εἶτον ὑφασμένω εἰήτην/εἴτην ὑφασμένοι εἴημεν/εἶμεν ὑφασμένοι εἴητε/εἶτε ὑφασμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ὕφανσο ὑφάνθω ὕφανθον ὑφάνθων   ὕφανθε ὑφάνθων
active middle/passive
infinitive ὑφαγκέναι ὑφᾶνθαι
participle m ὑφαγκώς ὑφασμένος
f ὑφαγκυῖᾰ ὑφασμένη
n ὑφαγκός ὑφασμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑφήφασμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ὑφήφασμαι ὑφήφανσαι ὑφήφανται,
ὑφήφασται,
ὑφύφασται 		ὑφήφανθον ὑφήφανθον ὑφηφάσμεθᾰ ὑφήφανθε ὑφηφάνᾰται
subjunctive ὑφηφασμένος ὦ ὑφηφασμένος ᾖς ὑφηφασμένος ᾖ ὑφηφασμένω ἦτον ὑφηφασμένω ἦτον ὑφηφασμένοι ὦμεν ὑφηφασμένοι ἦτε ὑφηφασμένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑφηφασμένος εἴην ὑφηφασμένος εἴης ὑφηφασμένος εἴη ὑφηφασμένω εἴητον/εἶτον ὑφηφασμένω εἰήτην/εἴτην ὑφηφασμένοι εἴημεν/εἶμεν ὑφηφασμένοι εἴητε/εἶτε ὑφηφασμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ὑφήφανσο ὑφηφάνθω ὑφήφανθον ὑφηφάνθων   ὑφήφανθε ὑφηφάνθων
middle/passive
infinitive ὑφηφᾶνθαι
participle m ὑφηφασμένος
f ὑφηφασμένη
n ὑφηφασμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: υφαίνω (yfaíno)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ὑφαίνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1540

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia