aanbreken

Hello, you have come here looking for the meaning of the word aanbreken. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word aanbreken, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say aanbreken in singular and plural. Everything you need to know about the word aanbreken you have here. The definition of the word aanbreken will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofaanbreken, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenbreken. Equivalent to aan +‎ breken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːmbreːkə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: aan‧bre‧ken

Verb

aanbreken

  1. (intransitive) to begin, to onset
  2. (transitive) to break into, to open for the first time
  3. (obsolete, intransitive) to violently approach by storm

Inflection

Inflection of aanbreken (strong class 4, separable)
infinitive aanbreken
past singular brak aan
past participle aangebroken
infinitive aanbreken
gerund aanbreken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular breek aan brak aan aanbreek aanbrak
2nd person sing. (jij) breekt aan brak aan aanbreekt aanbrak
2nd person sing. (u) breekt aan brak aan aanbreekt aanbrak
2nd person sing. (gij) breekt aan braakt aan aanbreekt aanbraakt
3rd person singular breekt aan brak aan aanbreekt aanbrak
plural breken aan braken aan aanbreken aanbraken
subjunctive sing.1 breke aan brake aan aanbreke aanbrake
subjunctive plur.1 breken aan braken aan aanbreken aanbraken
imperative sing. breek aan
imperative plur.1 breekt aan
participles aanbrekend aangebroken
1) Archaic.

Anagrams

Wikious
Boobota
Sagapedia