aandurven
Conjugation of aandurven (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aandurven | |||
past singular | durfde aan | |||
past participle | aangedurfd | |||
infinitive | aandurven | |||
gerund | aandurven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | durf aan | durfde aan | aandurf | aandurfde |
2nd person sing. (jij) | durft aan, durf aan2 | durfde aan | aandurft | aandurfde |
2nd person sing. (u) | durft aan | durfde aan | aandurft | aandurfde |
2nd person sing. (gij) | durft aan | durfde aan | aandurft | aandurfde |
3rd person singular | durft aan | durfde aan | aandurft | aandurfde |
plural | durven aan | durfden aan | aandurven | aandurfden |
subjunctive sing.1 | durve aan | durfde aan | aandurve | aandurfde |
subjunctive plur.1 | durven aan | durfden aan | aandurven | aandurfden |
imperative sing. | durf aan | |||
imperative plur.1 | durft aan | |||
participles | aandurvend | aangedurfd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |