aankunnen

Hello, you have come here looking for the meaning of the word aankunnen. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word aankunnen, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say aankunnen in singular and plural. Everything you need to know about the word aankunnen you have here. The definition of the word aankunnen will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofaankunnen, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Dutch

Etymology

From aan +‎ kunnen. Cognate with German ankönnen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːŋkʏnə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧kun‧nen

Verb

aankunnen

  1. (transitive) to be able to handle, to be able to take
    De duikboot kan de druk niet meer aan!
    The submarine can't handle the pressure anymore!

Conjugation

Conjugation of aankunnen (preterite-present, separable)
infinitive aankunnen
past singular kon aan
past participle aangekund
infinitive aankunnen
gerund aankunnen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kan aan kon aan aankan aankon
2nd person sing. (jij) kunt aan, kan aan, kun aan2 kon aan aankunt, aankan aankon
2nd person sing. (u) kunt aan, kan aan kon aan aankunt, aankan aankon
2nd person sing. (gij) kunt aan kondt aan aankunt aankondt
3rd person singular kan aan kon aan aankan aankon
plural kunnen aan konden aan aankunnen aankonden
subjunctive sing.1 kunne aan konde aan aankunne aankonde
subjunctive plur.1 kunnen aan konden aan aankunnen aankonden
imperative sing. kan aan
imperative plur.1 kunt aan
participles aankunnend aangekund
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Wikious
Boobota
Sagapedia