From Middle Dutch aenrijden. Equivalent to aan + rijden.
aanrijden
Although in common use in the southern Netherlands and Flanders, aanrijden in the sense of to depart is not generally understood outside of those regions.
Conjugation of aanrijden (strong class 1, slightly irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanrijden | |||
past singular | reed aan | |||
past participle | aangereden | |||
infinitive | aanrijden | |||
gerund | aanrijden n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | rij aan, rijd aan | reed aan | aanrij, aanrijd | aanreed |
2nd person sing. (jij) | rijdt aan, rij aan2, rijd aan2 | reed aan | aanrijdt | aanreed |
2nd person sing. (u) | rijdt aan | reed aan | aanrijdt | aanreed |
2nd person sing. (gij) | rijdt aan | reedt aan | aanrijdt | aanreedt |
3rd person singular | rijdt aan | reed aan | aanrijdt | aanreed |
plural | rijden aan | reden aan | aanrijden | aanreden |
subjunctive sing.1 | rijde aan | rede aan | aanrijde | aanrede |
subjunctive plur.1 | rijden aan | reden aan | aanrijden | aanreden |
imperative sing. | rij aan, rijd aan | |||
imperative plur.1 | rijdt aan | |||
participles | aanrijdend | aangereden | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |