afbeuken
Conjugation of afbeuken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afbeuken | |||
past singular | beukte af | |||
past participle | afgebeukt | |||
infinitive | afbeuken | |||
gerund | afbeuken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | beuk af | beukte af | afbeuk | afbeukte |
2nd person sing. (jij) | beukt af, beuk af2 | beukte af | afbeukt | afbeukte |
2nd person sing. (u) | beukt af | beukte af | afbeukt | afbeukte |
2nd person sing. (gij) | beukt af | beukte af | afbeukt | afbeukte |
3rd person singular | beukt af | beukte af | afbeukt | afbeukte |
plural | beuken af | beukten af | afbeuken | afbeukten |
subjunctive sing.1 | beuke af | beukte af | afbeuke | afbeukte |
subjunctive plur.1 | beuken af | beukten af | afbeuken | afbeukten |
imperative sing. | beuk af | |||
imperative plur.1 | beukt af | |||
participles | afbeukend | afgebeukt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |