afkaatsen
Conjugation of afkaatsen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afkaatsen | |||
past singular | kaatste af | |||
past participle | afgekaatst | |||
infinitive | afkaatsen | |||
gerund | afkaatsen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | kaats af | kaatste af | afkaats | afkaatste |
2nd person sing. (jij) | kaatst af, kaats af2 | kaatste af | afkaatst | afkaatste |
2nd person sing. (u) | kaatst af | kaatste af | afkaatst | afkaatste |
2nd person sing. (gij) | kaatst af | kaatste af | afkaatst | afkaatste |
3rd person singular | kaatst af | kaatste af | afkaatst | afkaatste |
plural | kaatsen af | kaatsten af | afkaatsen | afkaatsten |
subjunctive sing.1 | kaatse af | kaatste af | afkaatse | afkaatste |
subjunctive plur.1 | kaatsen af | kaatsten af | afkaatsen | afkaatsten |
imperative sing. | kaats af | |||
imperative plur.1 | kaatst af | |||
participles | afkaatsend | afgekaatst | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |