afnaaien
Conjugation of afnaaien (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afnaaien | |||
past singular | naaide af | |||
past participle | afgenaaid | |||
infinitive | afnaaien | |||
gerund | afnaaien n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | naai af | naaide af | afnaai | afnaaide |
2nd person sing. (jij) | naait af, naai af2 | naaide af | afnaait | afnaaide |
2nd person sing. (u) | naait af | naaide af | afnaait | afnaaide |
2nd person sing. (gij) | naait af | naaide af | afnaait | afnaaide |
3rd person singular | naait af | naaide af | afnaait | afnaaide |
plural | naaien af | naaiden af | afnaaien | afnaaiden |
subjunctive sing.1 | naaie af | naaide af | afnaaie | afnaaide |
subjunctive plur.1 | naaien af | naaiden af | afnaaien | afnaaiden |
imperative sing. | naai af | |||
imperative plur.1 | naait af | |||
participles | afnaaiend | afgenaaid | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |