afschuwen
Conjugation of afschuwen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afschuwen | |||
past singular | schuwde af | |||
past participle | afgeschuwd | |||
infinitive | afschuwen | |||
gerund | afschuwen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | schuw af | schuwde af | afschuw | afschuwde |
2nd person sing. (jij) | schuwt af, schuw af2 | schuwde af | afschuwt | afschuwde |
2nd person sing. (u) | schuwt af | schuwde af | afschuwt | afschuwde |
2nd person sing. (gij) | schuwt af | schuwde af | afschuwt | afschuwde |
3rd person singular | schuwt af | schuwde af | afschuwt | afschuwde |
plural | schuwen af | schuwden af | afschuwen | afschuwden |
subjunctive sing.1 | schuwe af | schuwde af | afschuwe | afschuwde |
subjunctive plur.1 | schuwen af | schuwden af | afschuwen | afschuwden |
imperative sing. | schuw af | |||
imperative plur.1 | schuwt af | |||
participles | afschuwend | afgeschuwd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
Gerund of the verb afschuwen.
afschuwen n (uncountable)