afsnauwen
Conjugation of afsnauwen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afsnauwen | |||
past singular | snauwde af | |||
past participle | afgesnauwd | |||
infinitive | afsnauwen | |||
gerund | afsnauwen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | snauw af | snauwde af | afsnauw | afsnauwde |
2nd person sing. (jij) | snauwt af, snauw af2 | snauwde af | afsnauwt | afsnauwde |
2nd person sing. (u) | snauwt af | snauwde af | afsnauwt | afsnauwde |
2nd person sing. (gij) | snauwt af | snauwde af | afsnauwt | afsnauwde |
3rd person singular | snauwt af | snauwde af | afsnauwt | afsnauwde |
plural | snauwen af | snauwden af | afsnauwen | afsnauwden |
subjunctive sing.1 | snauwe af | snauwde af | afsnauwe | afsnauwde |
subjunctive plur.1 | snauwen af | snauwden af | afsnauwen | afsnauwden |
imperative sing. | snauw af | |||
imperative plur.1 | snauwt af | |||
participles | afsnauwend | afgesnauwd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |