afvaardigen
Conjugation of afvaardigen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afvaardigen | |||
past singular | vaardigde af | |||
past participle | afgevaardigd | |||
infinitive | afvaardigen | |||
gerund | afvaardigen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | vaardig af | vaardigde af | afvaardig | afvaardigde |
2nd person sing. (jij) | vaardigt af, vaardig af2 | vaardigde af | afvaardigt | afvaardigde |
2nd person sing. (u) | vaardigt af | vaardigde af | afvaardigt | afvaardigde |
2nd person sing. (gij) | vaardigt af | vaardigde af | afvaardigt | afvaardigde |
3rd person singular | vaardigt af | vaardigde af | afvaardigt | afvaardigde |
plural | vaardigen af | vaardigden af | afvaardigen | afvaardigden |
subjunctive sing.1 | vaardige af | vaardigde af | afvaardige | afvaardigde |
subjunctive plur.1 | vaardigen af | vaardigden af | afvaardigen | afvaardigden |
imperative sing. | vaardig af | |||
imperative plur.1 | vaardigt af | |||
participles | afvaardigend | afgevaardigd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |