Borrowed from Middle French ambier.
ambiëren
Conjugation of ambiëren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ambiëren | |||
past singular | ambieerde | |||
past participle | geambieerd | |||
infinitive | ambiëren | |||
gerund | ambiëren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ambieer | ambieerde | ||
2nd person sing. (jij) | ambieert, ambieer2 | ambieerde | ||
2nd person sing. (u) | ambieert | ambieerde | ||
2nd person sing. (gij) | ambieert | ambieerde | ||
3rd person singular | ambieert | ambieerde | ||
plural | ambiëren | ambieerden | ||
subjunctive sing.1 | ambiëre | ambieerde | ||
subjunctive plur.1 | ambiëren | ambieerden | ||
imperative sing. | ambieer | |||
imperative plur.1 | ambieert | |||
participles | ambiërend | geambieerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |