From Proto-Finnic *auvo, possibly borrowed from Proto-Germanic *aiwō (whence Old Norse ey (“luck, heavenly aid”)). Cognate with Estonian au, Karelian auvo and Livonian o’v. Possibly a doublet of aika.
auvo
Inflection of auvo (Kotus type 1/valo, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | auvo | auvot | ||
genitive | auvon | auvojen | ||
partitive | auvoa | auvoja | ||
illative | auvoon | auvoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | auvo | auvot | ||
accusative | nom. | auvo | auvot | |
gen. | auvon | |||
genitive | auvon | auvojen | ||
partitive | auvoa | auvoja | ||
inessive | auvossa | auvoissa | ||
elative | auvosta | auvoista | ||
illative | auvoon | auvoihin | ||
adessive | auvolla | auvoilla | ||
ablative | auvolta | auvoilta | ||
allative | auvolle | auvoille | ||
essive | auvona | auvoina | ||
translative | auvoksi | auvoiksi | ||
abessive | auvotta | auvoitta | ||
instructive | — | auvoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |