azaż

From aza +‎ -ż. First attested in 1464–1468.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /azaːʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /azɒʃ/

azaż

1. interrogative particle: introduces a yes-no question
   • 1886 [c. 1455-1460], Emil Kałużniacki, editor, Die polnische Recension der Magdeburger Urtheile und die einschlägigen deutschen, lateinischen und czechischen Sammlungen, page 140:

     Gdy Warsz nye *przyszgąl, azasz my Mykolay to przepadl y straczyl naprzeczywko mnye, czyly nye?

     [Gdy Warsz nie przysiągł, azaż mi Mikołaj to przepadł i stracił naprzeciwko mnie, czyli nie?]

• Middle Polish: azaż

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “azaż”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish azaż. By surface analysis, aza +‎ -ż.

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈa.zɒʂ/

azaż

1. (Middle Polish) interrogative particle: introduces a yes-no question

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “azaż”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “azaż”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “azaż”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “aza, azaż, azali, azaliwiem, aża, ażali, za, zaż, azać, azaż, ażli”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 75