bölüntü

Hello, you have come here looking for the meaning of the word bölüntü. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word bölüntü, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say bölüntü in singular and plural. Everything you need to know about the word bölüntü you have here. The definition of the word bölüntü will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofbölüntü, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بولنتی (bölüntü, anything divided off)[1] (alternatively; بولندی (bölündü)), from Ottoman Turkish بولنمك (bölünmek, to be divided or partitioned), from Ottoman Turkish بولمك (bölmek, to divide into portions, to separate), from Proto-Turkic *bȫl-,[2][3] morphologically böl- +‎ -ün- +‎ -tü.

Pronunciation

  • IPA(key): /bœ.lynˈty/
  • Hyphenation: bö‧lün‧tü

Noun

bölüntü (definite accusative bölüntüyü, plural bölüntüler)

  1. Broken off piece; part, partition, division.
    Synonyms: bölük, parça, kısım, kesim

Declension

Inflection
Nominative bölüntü
Definite accusative bölüntüyü
Singular Plural
Nominative bölüntü bölüntüler
Definite accusative bölüntüyü bölüntüleri
Dative bölüntüye bölüntülere
Locative bölüntüde bölüntülerde
Ablative bölüntüden bölüntülerden
Genitive bölüntünün bölüntülerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular bölüntüm bölüntülerim
2nd singular bölüntün bölüntülerin
3rd singular bölüntüsü bölüntüleri
1st plural bölüntümüz bölüntülerimiz
2nd plural bölüntünüz bölüntüleriniz
3rd plural bölüntüleri bölüntüleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular bölüntümü bölüntülerimi
2nd singular bölüntünü bölüntülerini
3rd singular bölüntüsünü bölüntülerini
1st plural bölüntümüzü bölüntülerimizi
2nd plural bölüntünüzü bölüntülerinizi
3rd plural bölüntülerini bölüntülerini
Dative
Singular Plural
1st singular bölüntüme bölüntülerime
2nd singular bölüntüne bölüntülerine
3rd singular bölüntüsüne bölüntülerine
1st plural bölüntümüze bölüntülerimize
2nd plural bölüntünüze bölüntülerinize
3rd plural bölüntülerine bölüntülerine
Locative
Singular Plural
1st singular bölüntümde bölüntülerimde
2nd singular bölüntünde bölüntülerinde
3rd singular bölüntüsünde bölüntülerinde
1st plural bölüntümüzde bölüntülerimizde
2nd plural bölüntünüzde bölüntülerinizde
3rd plural bölüntülerinde bölüntülerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular bölüntümden bölüntülerimden
2nd singular bölüntünden bölüntülerinden
3rd singular bölüntüsünden bölüntülerinden
1st plural bölüntümüzden bölüntülerimizden
2nd plural bölüntünüzden bölüntülerinizden
3rd plural bölüntülerinden bölüntülerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular bölüntümün bölüntülerimin
2nd singular bölüntünün bölüntülerinin
3rd singular bölüntüsünün bölüntülerinin
1st plural bölüntümüzün bölüntülerimizin
2nd plural bölüntünüzün bölüntülerinizin
3rd plural bölüntülerinin bölüntülerinin

References

  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “بولنتی”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 410
  2. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “böl-”, in Nişanyan Sözlük
  3. ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*bȫl-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Further reading

  • bölüntü”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu