From Middle Dutch betrouwen. Equivalent to be- + trouwen, with trouwen in the now-obsolete sense “to trust, to hope”.
betrouwen
Conjugation of betrouwen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | betrouwen | |||
past singular | betrouwde | |||
past participle | betrouwd | |||
infinitive | betrouwen | |||
gerund | betrouwen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | betrouw | betrouwde | ||
2nd person sing. (jij) | betrouwt, betrouw2 | betrouwde | ||
2nd person sing. (u) | betrouwt | betrouwde | ||
2nd person sing. (gij) | betrouwt | betrouwde | ||
3rd person singular | betrouwt | betrouwde | ||
plural | betrouwen | betrouwden | ||
subjunctive sing.1 | betrouwe | betrouwde | ||
subjunctive plur.1 | betrouwen | betrouwden | ||
imperative sing. | betrouw | |||
imperative plur.1 | betrouwt | |||
participles | betrouwend | betrouwd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |