Inherited from Proto-Slavic *bělovolsъ. By surface analysis, biały + -o- + włos + -y. First attested in 1636.[1][2]
białowłosy (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | białowłosy | białowłosa | białowłose | białowłosy | białowłose | |
genitive | białowłosego | białowłosej | białowłosego | białowłosych | ||
dative | białowłosemu | białowłosej | białowłosemu | białowłosym | ||
accusative | białowłosego | białowłosy | białowłosą | białowłose | białowłosych | białowłose |
instrumental | białowłosym | białowłosą | białowłosym | białowłosymi | ||
locative | białowłosym | białowłosej | białowłosym | białowłosych |