Univerbation from bij + de + hand.
bijdehand (comparative bijdehanter, superlative bijdehandst)
Declension of bijdehand | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | bijdehand | |||
inflected | bijdehante | |||
comparative | bijdehanter | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | bijdehand | bijdehanter | het bijdehandst het bijdehandste | |
indefinite | m./f. sing. | bijdehante | bijdehantere | bijdehandste |
n. sing. | bijdehand | bijdehanter | bijdehandste | |
plural | bijdehante | bijdehantere | bijdehandste | |
definite | bijdehante | bijdehantere | bijdehandste | |
partitive | bijdehands | bijdehanters | — |