dissa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word dissa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word dissa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say dissa in singular and plural. Everything you need to know about the word dissa you have here. The definition of the word dissa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofdissa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From English diss.

Pronunciation

Verb

dissa (weak verb, third-person singular past indicative dissaði, supine dissað)

  1. (slang) to mess with, diss
    Ekki dissa mig fokking fíflið þitt!
    Don't diss me you fucking idiot!

Conjugation

dissa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að dissa
supine
(sagnbót) 		dissað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		dissandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég dissa við dissum present
(nútíð) 		ég dissi við dissum
þú dissar þið dissið þú dissir þið dissið
hann, hún, það dissar þeir, þær, þau dissa hann, hún, það dissi þeir, þær, þau dissi
past
(þátíð) 		ég dissaði við dissuðum past
(þátíð) 		ég dissaði við dissuðum
þú dissaðir þið dissuðuð þú dissaðir þið dissuðuð
hann, hún, það dissaði þeir, þær, þau dissuðu hann, hún, það dissaði þeir, þær, þau dissuðu
imperative
(boðháttur) 		dissa (þú) dissið (þið)
Forms with appended personal pronoun
dissaðu dissiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
dissast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að dissast
supine
(sagnbót) 		dissast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		dissandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég dissast við dissumst present
(nútíð) 		ég dissist við dissumst
þú dissast þið dissist þú dissist þið dissist
hann, hún, það dissast þeir, þær, þau dissast hann, hún, það dissist þeir, þær, þau dissist
past
(þátíð) 		ég dissaðist við dissuðumst past
(þátíð) 		ég dissaðist við dissuðumst
þú dissaðist þið dissuðust þú dissaðist þið dissuðust
hann, hún, það dissaðist þeir, þær, þau dissuðust hann, hún, það dissaðist þeir, þær, þau dissuðust
imperative
(boðháttur) 		dissast (þú) dissist (þið)
Forms with appended personal pronoun
dissastu dissisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
dissaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		dissaður dissuð dissað dissaðir dissaðar dissuð
accusative
(þolfall) 		dissaðan dissaða dissað dissaða dissaðar dissuð
dative
(þágufall) 		dissuðum dissaðri dissuðu dissuðum dissuðum dissuðum
genitive
(eignarfall) 		dissaðs dissaðrar dissaðs dissaðra dissaðra dissaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		dissaði dissaða dissaða dissuðu dissuðu dissuðu
accusative
(þolfall) 		dissaða dissuðu dissaða dissuðu dissuðu dissuðu
dative
(þágufall) 		dissaða dissuðu dissaða dissuðu dissuðu dissuðu
genitive
(eignarfall) 		dissaða dissuðu dissaða dissuðu dissuðu dissuðu

Synonyms

Swedish

Etymology

Borrowed from English diss, abbreviation of English disrespect.

Verb

dissa (present dissar, preterite dissade, supine dissat, imperative dissa)

  1. (slang) to dis; to show disrespect for; not to appreciate

Conjugation

Conjugation of dissa (weak)
Active Passive
Infinitive dissa dissas
Supine dissat dissats
Imperative dissa —
Imper. plural1 dissen —
Present Past Present Past
Indicative dissar dissade dissas dissades
Ind. plural1 dissa dissade dissas dissades
Subjunctive2 disse dissade disses dissades
Participles
Present participle dissande
Past participle dissad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Anagrams

Wikious
Boobota
Sagapedia