doorkoelen

Hello, you have come here looking for the meaning of the word doorkoelen. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word doorkoelen, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say doorkoelen in singular and plural. Everything you need to know about the word doorkoelen you have here. The definition of the word doorkoelen will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofdoorkoelen, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Dutch

Etymology 1

From door +‎ koelen or door- +‎ koelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːrˌku.lə(n)/, /ˌdoːrˈku.lə(n)/
  • Hyphenation: door‧koe‧len
  • Rhymes: -ulən

Verb

doorkoelen

  1. (transitive) to thoroughly cool (down)
Conjugation
Conjugation of doorkoelen (weak, separable)
infinitive doorkoelen
past singular koelde door
past participle doorgekoeld
infinitive doorkoelen
gerund doorkoelen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular koel door koelde door doorkoel doorkoelde
2nd person sing. (jij) koelt door, koel door2 koelde door doorkoelt doorkoelde
2nd person sing. (u) koelt door koelde door doorkoelt doorkoelde
2nd person sing. (gij) koelt door koelde door doorkoelt doorkoelde
3rd person singular koelt door koelde door doorkoelt doorkoelde
plural koelen door koelden door doorkoelen doorkoelden
subjunctive sing.1 koele door koelde door doorkoele doorkoelde
subjunctive plur.1 koelen door koelden door doorkoelen doorkoelden
imperative sing. koel door
imperative plur.1 koelt door
participles doorkoelend doorgekoeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Conjugation of doorkoelen (weak, prefixed)
infinitive doorkoelen
past singular doorkoelde
past participle doorkoeld
infinitive doorkoelen
gerund doorkoelen n
present tense past tense
1st person singular doorkoel doorkoelde
2nd person sing. (jij) doorkoelt, doorkoel2 doorkoelde
2nd person sing. (u) doorkoelt doorkoelde
2nd person sing. (gij) doorkoelt doorkoelde
3rd person singular doorkoelt doorkoelde
plural doorkoelen doorkoelden
subjunctive sing.1 doorkoele doorkoelde
subjunctive plur.1 doorkoelen doorkoelden
imperative sing. doorkoel
imperative plur.1 doorkoelt
participles doorkoelend doorkoeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From door +‎ koelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːrˌku.lə(n)/
  • Hyphenation: door‧koe‧len

Verb

doorkoelen

  1. (intransitive, impersonal, obsolete, nautical, of the wind) to breeze, to begin or continue to blow with a strong wind
Conjugation
Conjugation of doorkoelen (weak, separable)
infinitive doorkoelen
past singular koelde door
past participle doorgekoeld
infinitive doorkoelen
gerund doorkoelen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular koel door koelde door doorkoel doorkoelde
2nd person sing. (jij) koelt door, koel door2 koelde door doorkoelt doorkoelde
2nd person sing. (u) koelt door koelde door doorkoelt doorkoelde
2nd person sing. (gij) koelt door koelde door doorkoelt doorkoelde
3rd person singular koelt door koelde door doorkoelt doorkoelde
plural koelen door koelden door doorkoelen doorkoelden
subjunctive sing.1 koele door koelde door doorkoele doorkoelde
subjunctive plur.1 koelen door koelden door doorkoelen doorkoelden
imperative sing. koel door
imperative plur.1 koelt door
participles doorkoelend doorgekoeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Alternative forms
Wikious
Boobota
Sagapedia