harka

Hello, you have come here looking for the meaning of the word harka. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word harka, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say harka in singular and plural. Everything you need to know about the word harka you have here. The definition of the word harka will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofharka, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: härkä, Härkä, and hark'a

English

English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology

From Arabic حركة.

Noun

harka (plural harkas)

  1. (historical) In Maghrebi history, a military campaign, often a punitive expedition against insurgents.

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse harka, harðka, from harðr (hard) ( > Icelandic harður) + -ka.

Noun

harka f (genitive singular hörku, nominative plural hörkur)

  1. hardness
  2. hardness, austerity, severity
  3. hardiness, toughness
Declension
Declension of harka (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative harka harkan hörkur hörkurnar
accusative hörku hörkuna hörkur hörkurnar
dative hörku hörkunni hörkum hörkunum
genitive hörku hörkunnar harkna, harka harknanna, harkanna
Derived terms

Etymology 2

Verb

harka (weak verb, third-person singular past indicative harkaði, supine harkað)

  1. to toughen
Usage notes
  • Mainly used in set phrases.
Conjugation
harka – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur harka
supine sagnbót harkað
present participle
harkandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég harka harkaði harki harkaði
þú harkar harkaðir harkir harkaðir
hann, hún, það harkar harkaði harki harkaði
plural við hörkum hörkuðum hörkum hörkuðum
þið harkið hörkuðuð harkið hörkuðuð
þeir, þær, þau harka hörkuðu harki hörkuðu
imperative boðháttur
singular þú harka (þú), harkaðu
plural þið harkið (þið), harkiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
Derived terms

See also

Old Norse

Alternative forms

Etymology

From harðr (hard) + -ka.

Noun

harka f

  1. hardness
  2. hardiness, toughness

Descendants

  • Icelandic: harka f

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “harka”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Oromo

Etymology

From Proto-Cushitic. Cognates include Khonso harkaa.

Noun

harka

  1. hand

Quechua

Noun

harka

  1. alternative spelling of hark'a

Declension

Declension of harka
singular plural
nominative harka harkakuna
accusative harkata harkakunata
dative harkaman harkakunaman
genitive harkap harkakunap
locative harkapi harkakunapi
terminative harkakama harkakunakama
ablative harkamanta harkakunamanta
instrumental harkawan harkakunawan
comitative harkantin harkakunantin
abessive harkannaq harkakunannaq
comparative harkahina harkakunahina
causative harkarayku harkakunarayku
benefactive harkapaq harkakunapaq
associative harkapura harkakunapura
distributive harkanka harkakunanka
exclusive harkalla harkakunalla
Possessive forms of harka
ñuqap - first-person singular
ñuqap (my) singular plural
nominative harkay harkaykuna
accusative harkayta harkaykunata
dative harkayman harkaykunaman
genitive harkaypa harkaykunap
locative harkaypi harkaykunapi
terminative harkaykama harkaykunakama
ablative harkaymanta harkaykunamanta
instrumental harkaywan harkaykunawan
comitative harkaynintin harkaykunantin
abessive harkayninnaq harkaykunannaq
comparative harkayhina harkaykunahina
causative harkayrayku harkaykunarayku
benefactive harkaypaq harkaykunapaq
associative harkaypura harkaykunapura
distributive harkayninka harkaykunanka
exclusive harkaylla harkaykunalla
paypa - third-person singular
paypa (his/her/its) singular plural
nominative harkan harkankuna
accusative harkanta harkankunata
dative harkanman harkankunaman
genitive harkanpa harkankunap
locative harkanpi harkankunapi
terminative harkankama harkankunakama
ablative harkanmanta harkankunamanta
instrumental harkanwan harkankunawan
comitative harkanintin harkankunantin
abessive harkanninnaq harkankunannaq
comparative harkanhina harkankunahina
causative harkanrayku harkankunarayku
benefactive harkanpaq harkankunapaq
associative harkanpura harkankunapura
distributive harkaninka harkankunanka
exclusive harkanlla harkankunalla