From in- (“un-”) + placidus (“placid, mild, tame”).
implacidus (feminine implacida, neuter implacidum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | implacidus | implacida | implacidum | implacidī | implacidae | implacida | |
genitive | implacidī | implacidae | implacidī | implacidōrum | implacidārum | implacidōrum | |
dative | implacidō | implacidae | implacidō | implacidīs | |||
accusative | implacidum | implacidam | implacidum | implacidōs | implacidās | implacida | |
ablative | implacidō | implacidā | implacidō | implacidīs | |||
vocative | implacide | implacida | implacidum | implacidī | implacidae | implacida |