From in (“in”) + wonen (“to live, reside”).
Audio: | (file) |
inwonen
Conjugation of inwonen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | inwonen | |||
past singular | woonde in | |||
past participle | ingewoond | |||
infinitive | inwonen | |||
gerund | inwonen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | woon in | woonde in | inwoon | inwoonde |
2nd person sing. (jij) | woont in, woon in2 | woonde in | inwoont | inwoonde |
2nd person sing. (u) | woont in | woonde in | inwoont | inwoonde |
2nd person sing. (gij) | woont in | woonde in | inwoont | inwoonde |
3rd person singular | woont in | woonde in | inwoont | inwoonde |
plural | wonen in | woonden in | inwonen | inwoonden |
subjunctive sing.1 | wone in | woonde in | inwone | inwoonde |
subjunctive plur.1 | wonen in | woonden in | inwonen | inwoonden |
imperative sing. | woon in | |||
imperative plur.1 | woont in | |||
participles | inwonend | ingewoond | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |