From Old Frisian *jāta, from Proto-West Germanic *geutan.
jitte
Strong class 2 | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | jitte | |||
3rd singular past | geat | |||
past participle | getten | |||
infinitive | jitte | |||
long infinitive | jitten | |||
gerund | jitten n | |||
auxiliary | hawwe | |||
indicative | present tense | past tense | ||
1st singular | jit | geat | ||
2nd singular | jitst | geatst | ||
clitic form | jitsto | geatsto | ||
3rd singular | jit | geat | ||
plural | jitte | geaten | ||
imperative | jit | |||
participles | jittend | getten |