From jouw (interjection, noun) + -en.
jouwen
Conjugation of jouwen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | jouwen | |||
past singular | jouwde | |||
past participle | gejouwd | |||
infinitive | jouwen | |||
gerund | jouwen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | jouw | jouwde | ||
2nd person sing. (jij) | jouwt, jouw2 | jouwde | ||
2nd person sing. (u) | jouwt | jouwde | ||
2nd person sing. (gij) | jouwt | jouwde | ||
3rd person singular | jouwt | jouwde | ||
plural | jouwen | jouwden | ||
subjunctive sing.1 | jouwe | jouwde | ||
subjunctive plur.1 | jouwen | jouwden | ||
imperative sing. | jouw | |||
imperative plur.1 | jouwt | |||
participles | jouwend | gejouwd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
See the etymology of the corresponding lemma form.
jouwen
jouwen