From kinder (“child”, obsolete singly inflected plural) + -lijk (“-like”, adjectival suffix indicating similarity).
kinderlijk (comparative kinderlijker, superlative kinderlijkst)
| Declension of kinderlijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | kinderlijk | |||
| inflected | kinderlijke | |||
| comparative | kinderlijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | kinderlijk | kinderlijker | het kinderlijkst het kinderlijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | kinderlijke | kinderlijkere | kinderlijkste |
| n. sing. | kinderlijk | kinderlijker | kinderlijkste | |
| plural | kinderlijke | kinderlijkere | kinderlijkste | |
| definite | kinderlijke | kinderlijkere | kinderlijkste | |
| partitive | kinderlijks | kinderlijkers | — | |
From kinder (“child”, obsolete singly inflected plural) + lijk (“corpse, body”).
kinderlijk n (plural kinderlijken, diminutive kinderlijkje n)