mino

Hello, you have come here looking for the meaning of the word mino. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word mino, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say mino in singular and plural. Everything you need to know about the word mino you have here. The definition of the word mino will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofmino, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: Mino, minó, minò, Miño, and minő

English

English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology 1

Borrowed from Japanese (mino).

Pronunciation

Noun

mino (plural mino)

  1. (historical) A traditional Japanese raincoat made from straw.

Etymology 2

Presumably originally a hypercorrection of myna under the assumption that it had been subjected to the reduction of unstressed final /əʊ///oʊ/ common in nonstandard English varieties (compare fella, winda; in thorough and (-)borough such reduction is standard as these words are often unstressed).

Pronunciation

Noun

mino (plural minos)

  1. Archaic form of myna (type of bird).
    • 1877, C. W. Gedney, Foreign cage birds, volume 2, page 195:
      He is a native of East India and its adjacent islands, but the high estimation in which the Mino is held amongst the natives, and the ready sale which promising specimens realise (the equivalent of £2 being often paid in India) render it difficult to obtain a really good bird in England except at an extravagant price.
Derived terms

Anagrams

Catalan

Verb

mino

  1. first-person singular present indicative of minar

Cebuano

Pronunciation

  • Hyphenation: mi‧no

Noun

mino

  1. (folklore) a magic spell cast, by a supernatural being, to confuse, disorient or make people lose their way

Verb

mino

  1. (folklore) to disorient; to become lost

Esperanto

Pronunciation

  • IPA(key):
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -ino
  • Hyphenation: mi‧no

Noun

mino (accusative singular minon, plural minoj, accusative plural minojn)

  1. mine (place where ores or minerals are mined)
    Synonym: minejo

Faliscan

Etymology

Cognate with Latin minor.

Adjective

mino (feminine mino)

  1. smaller
  2. younger

French

Noun

mino m (plural minos)

  1. Alternative spelling of minot (kid)

Italian

Verb

mino

  1. first-person singular present indicative of minare

Anagrams

Javanese

Noun

mino

  1. Nonstandard spelling of mina.

Latin

Pronunciation

Etymology 1

Collateral form of minor (threaten, goad). Attested in sense 1 from the second century CE in Apuleius. Sense 2 is found in numerous later works.

Verb

minō (present infinitive mināre, perfect active mināvī, supine minātum); first conjugation

  1. to drive or goad (animals)
  2. to drive or lead (people) (Late Latin)
Conjugation
   Conjugation of minō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present minō minās minat mināmus minātis minant
imperfect minābam minābās minābat minābāmus minābātis minābant
future minābō minābis minābit minābimus minābitis minābunt
perfect mināvī mināvistī mināvit mināvimus mināvistis mināvērunt,
mināvēre
pluperfect mināveram mināverās mināverat mināverāmus mināverātis mināverant
future perfect mināverō mināveris mināverit mināverimus mināveritis mināverint
passive present minor mināris,
mināre
minātur mināmur mināminī minantur
imperfect minābar minābāris,
minābāre
minābātur minābāmur minābāminī minābantur
future minābor mināberis,
minābere
minābitur minābimur minābiminī minābuntur
perfect minātus + present active indicative of sum
pluperfect minātus + imperfect active indicative of sum
future perfect minātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present minem minēs minet minēmus minētis minent
imperfect minārem minārēs mināret minārēmus minārētis minārent
perfect mināverim mināverīs mināverit mināverīmus mināverītis mināverint
pluperfect mināvissem mināvissēs mināvisset mināvissēmus mināvissētis mināvissent
passive present miner minēris,
minēre
minētur minēmur minēminī minentur
imperfect minārer minārēris,
minārēre
minārētur minārēmur minārēminī minārentur
perfect minātus + present active subjunctive of sum
pluperfect minātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present minā mināte
future minātō minātō minātōte minantō
passive present mināre mināminī
future minātor minātor minantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mināre mināvisse minātūrum esse minārī minātum esse minātum īrī
participles mināns minātūrus minātus minandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
minandī minandō minandum minandō minātum minātū
Derived terms
Descendants

Etymology 2

From mina (ore, mine) +‎ (denominative verb suffix), from Gaulish *mēnā (ore, mine).

Verb

minō (present infinitive mināre, perfect active mināvī, supine minātum); first conjugation (Late Latin, Medieval Latin)

  1. to mine
  2. to sap, undermine
Conjugation
   Conjugation of minō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present minō minās minat mināmus minātis minant
imperfect minābam minābās minābat minābāmus minābātis minābant
future minābō minābis minābit minābimus minābitis minābunt
perfect mināvī mināvistī mināvit mināvimus mināvistis mināvērunt,
mināvēre
pluperfect mināveram mināverās mināverat mināverāmus mināverātis mināverant
future perfect mināverō mināveris mināverit mināverimus mināveritis mināverint
passive present minor mināris,
mināre
minātur mināmur mināminī minantur
imperfect minābar minābāris,
minābāre
minābātur minābāmur minābāminī minābantur
future minābor mināberis,
minābere
minābitur minābimur minābiminī minābuntur
perfect minātus + present active indicative of sum
pluperfect minātus + imperfect active indicative of sum
future perfect minātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present minem minēs minet minēmus minētis minent
imperfect minārem minārēs mināret minārēmus minārētis minārent
perfect mināverim mināverīs mināverit mināverīmus mināverītis mināverint
pluperfect mināvissem mināvissēs mināvisset mināvissēmus mināvissētis mināvissent
passive present miner minēris,
minēre
minētur minēmur minēminī minentur
imperfect minārer minārēris,
minārēre
minārētur minārēmur minārēminī minārentur
perfect minātus + present active subjunctive of sum
pluperfect minātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present minā mināte
future minātō minātō minātōte minantō
passive present mināre mināminī
future minātor minātor minantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mināre mināvisse minātūrum esse minārī minātum esse minātum īrī
participles mināns minātūrus minātus minandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
minandī minandō minandum minandō minātum minātū

References

  1. ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “mĭnare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volumes 6/2: Mercatio–Mneme, page 111

Further reading

  • mino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mino in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • mino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to use threats: minas iacere, iactare

Polish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmi.nɔ/
  • Rhymes: -inɔ
  • Syllabification: mi‧no

Noun

mino f

  1. vocative singular of mina

Portuguese

Verb

mino

  1. first-person singular present indicative of minar

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmino/
  • Rhymes: -ino
  • Syllabification: mi‧no

Etymology 1

Borrowed from Lunfardo.

Noun

mino m (plural minos, feminine mina, feminine plural minas)

  1. (Argentina, Chile, colloquial) boy (young man)

Etymology 2

Verb

mino

  1. first-person singular present indicative of minar

Further reading