From Middle Dutch navolgen, from Old Dutch *nāfolgon, from Proto-West Germanic *nāhwafolgēn. Equivalent to na + volgen. Cognate with German nachfolgen.
navolgen
Conjugation of navolgen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | navolgen | |||
past singular | volgde na | |||
past participle | nagevolgd | |||
infinitive | navolgen | |||
gerund | navolgen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | volg na | volgde na | navolg | navolgde |
2nd person sing. (jij) | volgt na, volg na2 | volgde na | navolgt | navolgde |
2nd person sing. (u) | volgt na | volgde na | navolgt | navolgde |
2nd person sing. (gij) | volgt na | volgde na | navolgt | navolgde |
3rd person singular | volgt na | volgde na | navolgt | navolgde |
plural | volgen na | volgden na | navolgen | navolgden |
subjunctive sing.1 | volge na | volgde na | navolge | navolgde |
subjunctive plur.1 | volgen na | volgden na | navolgen | navolgden |
imperative sing. | volg na | |||
imperative plur.1 | volgt na | |||
participles | navolgend | nagevolgd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |