oblecieć

Polish

From ob- +‎ lecieć.

oblecieć pf (imperfective oblatywać)

(transitive) to fly around, to circle
(transitive, figurative) to fly around, to run around (move quickly around)
(transitive, colloquial) to visit in quick succession, to hop between
Synonym: objechać
(intransitive) to fall through the air, to drop
Synonym: opaść
(intransitive, colloquial, of news, rumours, etc.) to spread, to get around
Synonyms: obiec, rozejść się

Conjugation of oblecieć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		oblecieć
future tense	1^st	oblecę			oblecimy
	2^nd	oblecisz			oblecicie
	3^rd	obleci			oblecą
	impersonal	obleci się
past tense	1^st	obleciałem, -(e)m obleciał	obleciałam, -(e)m obleciała	obleciałom, -(e)m obleciało	oblecieliśmy, -(e)śmy oblecieli	obleciałyśmy, -(e)śmy obleciały
	2^nd	obleciałeś, -(e)ś obleciał	obleciałaś, -(e)ś obleciała	obleciałoś, -(e)ś obleciało	oblecieliście, -(e)ście oblecieli	obleciałyście, -(e)ście obleciały
	3^rd	obleciał	obleciała	obleciało	oblecieli	obleciały
	impersonal	obleciano
conditional	1^st	obleciałbym, bym obleciał	obleciałabym, bym obleciała	obleciałobym, bym obleciało	oblecielibyśmy, byśmy oblecieli	obleciałybyśmy, byśmy obleciały
	2^nd	obleciałbyś, byś obleciał	obleciałabyś, byś obleciała	obleciałobyś, byś obleciało	oblecielibyście, byście oblecieli	obleciałybyście, byście obleciały
	3^rd	obleciałby, by obleciał	obleciałaby, by obleciała	obleciałoby, by obleciało	oblecieliby, by oblecieli	obleciałyby, by obleciały
	impersonal	obleciano by
imperative	1^st	niech oblecę			oblećmy
	2^nd	obleć			oblećcie
	3^rd	niech obleci			niech oblecą
passive adjectival participle		obleciany	obleciana	obleciane	obleciani	obleciane
anterior adverbial participle		obleciawszy
verbal noun		oblecenie

noun