potkać

From po- +‎ tkać. First attested in c. 1428.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔtkat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔtkat͡ɕ/

potkać pf (imperfective potykać)

1. (intransitive or reflexive with się) to encounter; to run into, to meet by chance
   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 23, 4:

     Bo sø nye chczeli wasz potkacz (noluerunt vobis occurrere) s chlebem a s wodø na drodze

     [Bo są nie chcieli was potkać (noluerunt vobis ocurrere) s chlebem a s wodą na drodze]

   • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 32, 1:

     Potem Iacob szedl... y potka szye s angyoli bozymy (fueruntque ei obviam angeli dei)

     [Potem Jakob szedł... i potka sie s anjoły bożymi (fueruntque ei obviam angeli dei)]

2. (attested in Greater Poland, Masovia) to befall, to bechance, to happen, to occur
   • 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎, volume I, Międzyrzecz, Warsaw, page 481:

     Nedawno mą rzecz byla pothkala, abich barzo crasznø pannø mylowal

     [Niedawno mię rzecz była potkała, abych barzo krasną pannę miłował]

• Polish: (obsolete) potkać

• Bańkowski, Andrzej (2000) “potkać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “potkać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish potkać. By surface analysis, po- +‎ tkać.

• Rhymes: -ɔtkat͡ɕ
• Syllabification: po‧tkać

potkać pf (imperfective potykać)

1. (transitive or in Middle Polish, reflexive with się, obsolete) to encounter; to run into, to meet by chance

   Synonym: spotkać (się)

2. (transitive, obsolete) to stuff many things into something

   Synonym: powtykać

3. (reflexive with się, obsolete) to fight

   Synonym: walczyć

• potkać in Polish dictionaries at PWN
• “POTKAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2020 January 9
• “POTKAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 14.04.2023
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “potkać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “potkać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “potkać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 806