rozcierać

From rozetrzeć +‎ -ać. First attested in the end of the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rɔst͡ɕɛ(ː)rat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /rɔst͡ɕɛrat͡ɕ/, /rɔst͡ɕerat͡ɕ/

rozcierać impf (perfective rozetrzeć)

1. (attested in Silesia) to crush, to crumble; to cause diarrhea
   • 1885-2024 [end of the 15th century], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎, volume III, Wrocław, page 291:

     Caules obstipant, sed eius iura relaxant gey polewky roszczerayą

     [Caules obstipant, sed eius iura relaxant jej polewki rozcierają]

• Polish: rozcierać
• Silesian: rozciyrać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rozcierać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish rozcierać. By surface analysis, rozetrzeć +‎ -ać. Compare Czech rozetírat, Kashubian rozcerac, and Russian растира́ть (rastirátʹ).

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛrat͡ɕ
• Syllabification: roz‧cie‧rać

rozcierać impf (perfective rozetrzeć)

1. (transitive) to grate apart (to pressing on something and moving a body part or held object over it to cause it to turn into a shapeless mass)
2. (transitive) to spread by rubbing
3. (transitive) to rub, to give a rub (by touching and kneading some part of the body, to remove or reduce pain or numbness)
4. (reflexive with się) to be grated apart
5. (reflexive with się) to be spread by rubbing
6. (reflexive with się) to rub each other
7. (reflexive with się) to rub oneself
8. (reflexive with się) to smear (to lose one's outline due to pressure or having something run something over it)
9. (Middle Polish) to spread out; Further details are uncertain.
   • 1564, J. Mączyński, Lexicon‎, pages 306a, 79d:

     Displodo, […] Nogámi po ziemi trę álbo roſcieram.

     [Displodo, […] Nogami po ziemi trę albo rozcieram.]

• rozcierać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozcierać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozcierać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozcierać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozcierać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozcierać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 588
• rozcierać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego