Hello, you have come here looking for the meaning of the word
rozczynić. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word
rozczynić, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say
rozczynić in singular and plural. Everything you need to know about the word
rozczynić you have here. The definition of the word
rozczynić will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition of
rozczynić, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
Old Polish
Etymology
From roz- + czynić. First attested in 1471.
Pronunciation
- IPA(key): (10th–15th CE) /rɔst͡ʃʲɨɲit͡ɕ/
- IPA(key): (15th CE) /rɔst͡ʃʲɨɲit͡ɕ/
Verb
rozczynić pf
- (attested in Masovia) to clear land for cultivation
[1471–1488], Adam Wolff, editor, Rękopiśmienne ekscerpty Adama Wolffa pochodzące z mazowieckich ksiąg sądowych, Warsaw, pages 1, 90:Stanislaus... recognovit, quia nobili Thome... totam suam purgacionem al. rosczyna, quamcuque idem Thomas extirpavit al. rosczynyl, in et super bonis dictis Grabowo..., prout extirpavit al. rosczynyl et adhuc extirpabit..., obligavit- [Stanislaus... recognovit, quia nobili Thome... totam suam purgacionem al. rozczynę, quamcuque idem Thomas extirpavit al. rozczynił, in et super bonis dictis Grabowo..., prout extirpavit al. rozczynił et adhuc extirpabit..., obligavit]
- to perfect (to practice until perfection)
1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 65:Exercebor skuschil schiebye al. rosczinil (meditabor in omnibus operibus tuis et in adinventionibus tuis exercebor Psal 76, 13)- [Exercebor skusił siebie al. rozczynił (meditabor in omnibus operibus tuis et in adinventionibus tuis exercebor Psal 76, 13)]
Descendants
References
- Bańkowski, Andrzej (2000) “rozczynić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rozczynić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish rozczynić. By surface analysis, roz- + czynić.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔsˈt͡ʂɘ.ɲit͡ɕ/
- Rhymes: -ɘɲit͡ɕ
- Syllabification: roz‧czy‧nić
Verb
rozczynić pf (imperfective rozczyniać)
- (transitive, cooking) to cut (to mix flour with water or milk to make dough)
Conjugation
| Conjugation of rozczynić pf
|
| rozczynić
|
| rozczynię
|
rozczynimy
|
| rozczynisz
|
rozczynicie
|
| rozczyni
|
rozczynią
|
| rozczyni się
|
rozczyniłem,
-(e)m rozczynił
|
rozczyniłam,
-(e)m rozczyniła
|
rozczyniłom,
-(e)m rozczyniło
|
rozczyniliśmy,
-(e)śmy rozczynili
|
rozczyniłyśmy,
-(e)śmy rozczyniły
|
rozczyniłeś,
-(e)ś rozczynił
|
rozczyniłaś,
-(e)ś rozczyniła
|
rozczyniłoś,
-(e)ś rozczyniło
|
rozczyniliście,
-(e)ście rozczynili
|
rozczyniłyście,
-(e)ście rozczyniły
|
| rozczynił
|
rozczyniła
|
rozczyniło
|
rozczynili
|
rozczyniły
|
| rozczyniono
|
rozczyniłbym,
bym rozczynił
|
rozczyniłabym,
bym rozczyniła
|
rozczyniłobym,
bym rozczyniło
|
rozczynilibyśmy,
byśmy rozczynili
|
rozczyniłybyśmy,
byśmy rozczyniły
|
rozczyniłbyś,
byś rozczynił
|
rozczyniłabyś,
byś rozczyniła
|
rozczyniłobyś,
byś rozczyniło
|
rozczynilibyście,
byście rozczynili
|
rozczyniłybyście,
byście rozczyniły
|
rozczyniłby,
by rozczynił
|
rozczyniłaby,
by rozczyniła
|
rozczyniłoby,
by rozczyniło
|
rozczyniliby,
by rozczynili
|
rozczyniłyby,
by rozczyniły
|
| rozczyniono by
|
| niech rozczynię
|
rozczyńmy
|
| rozczyń
|
rozczyńcie
|
| niech rozczyni
|
niech rozczynią
|
| rozczyniony
|
rozczyniona
|
rozczynione
|
rozczynieni
|
rozczynione
|
| rozczyniwszy
|
| rozczynienie
|
Further reading
- rozczynić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozczynić in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozczynić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozczynić”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “rozczynić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozczynić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 592