rustning c (singular definite rustningen, plural indefinite rustninger)
common gender |
singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | rustning | rustningen | rustninger | rustningerne |
genitive | rustnings | rustningens | rustningers | rustningernes |
From ruste (“to arm, equip”) + -ning. See also German rüsten for further Etymological information.
rustning f or m (definite singular rustninga or rustningen, indefinite plural rustninger, definite plural rustningene)
From ruste (“to arm, equip”) + -ning.
rustning f (definite singular rustninga, indefinite plural rustningar, definite plural rustningane)
From Old Swedish rostning, rusta + -ning.
rustning c
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | rustning | rustnings |
definite | rustningen | rustningens | |
plural | indefinite | rustningar | rustningars |
definite | rustningarna | rustningarnas |