schorzeć

From s- +‎ chorzeć. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /sxɔr̝ɛt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /sxɔr̝ɛt͡ɕ/

schorzeć pf

1. (attested in Greater Poland) to become weak or ill
   • 1890 [Fifteenth century], Bolesław Erzepki, editor, Szczątki dawnej polszczyzny‎, Mogilno, page 182:

     Oczy moye schorzaly (languerunt) przed stradzø Puł 87, 9; Infirmata est zvøntlala vel szchorzala

     [Oczy moje schorzały (languerunt) przed stradzą Puł 87, 9; Infirmata est zwątlała vel schorzała]

• Polish: schorzeć

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “schorzeć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish schorzeć. By surface analysis, s- +‎ chorzeć.

• IPA^(key): /ˈsxɔ.ʐɛt͡ɕ/
• Rhymes: -ɔʐɛt͡ɕ
• Syllabification: scho‧rzeć

schorzeć pf

1. (intransitive, obsolete) to become ill

• “SCHORZEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2015 April 2
• Aleksander Zdanowicz (1861) “schorzeć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “schorzeć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 47