From Old Norse svimma, from Proto-Germanic *swimmaną.
simma (present simmar or simmer, preterite simmade or sam, supine simmat or summit, imperative simma or sim)
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | simma | simmas | ||
supine | simmat | simmats | ||
imperative | simma | — | ||
imper. plural1 | simmen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | simmar | simmade | simmas | simmades |
ind. plural1 | simma | simmade | simmas | simmades |
subjunctive2 | simme | simmade | simmes | simmades |
present participle | simmande | |||
past participle | simmad |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | simma | simmas | ||
supine | summit | summits | ||
imperative | sim | — | ||
imper. plural1 | simmen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | simmer | sam | sims, simmes | sams |
ind. plural1 | simma | summo | simmas | summos |
subjunctive2 | simme | summe | simmes | summes |
present participle | simmande | |||
past participle | summen |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.