skjalla

Hello, you have come here looking for the meaning of the word skjalla. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word skjalla, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say skjalla in singular and plural. Everything you need to know about the word skjalla you have here. The definition of the word skjalla will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofskjalla, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Verb

skjalla (weak verb, third-person singular past indicative skjallaði, supine skjallað)

  1. to flatter, to compliment

Declension

skjalla — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skjalla
supine
(sagnbót) 		skjallað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skjallandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skjalla við skjöllum present
(nútíð) 		ég skjalli við skjöllum
þú skjallar þið skjallið þú skjallir þið skjallið
hann, hún, það skjallar þeir, þær, þau skjalla hann, hún, það skjalli þeir, þær, þau skjalli
past
(þátíð) 		ég skjallaði við skjölluðum past
(þátíð) 		ég skjallaði við skjölluðum
þú skjallaðir þið skjölluðuð þú skjallaðir þið skjölluðuð
hann, hún, það skjallaði þeir, þær, þau skjölluðu hann, hún, það skjallaði þeir, þær, þau skjölluðu
imperative
(boðháttur) 		skjalla (þú) skjallið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skjallaðu skjalliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skjallast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að skjallast
supine
(sagnbót) 		skjallast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		skjallandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég skjallast við skjöllumst present
(nútíð) 		ég skjallist við skjöllumst
þú skjallast þið skjallist þú skjallist þið skjallist
hann, hún, það skjallast þeir, þær, þau skjallast hann, hún, það skjallist þeir, þær, þau skjallist
past
(þátíð) 		ég skjallaðist við skjölluðumst past
(þátíð) 		ég skjallaðist við skjölluðumst
þú skjallaðist þið skjölluðust þú skjallaðist þið skjölluðust
hann, hún, það skjallaðist þeir, þær, þau skjölluðust hann, hún, það skjallaðist þeir, þær, þau skjölluðust
imperative
(boðháttur) 		skjallast (þú) skjallist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skjallastu skjallisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skjallaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skjallaður skjölluð skjallað skjallaðir skjallaðar skjölluð
accusative
(þolfall) 		skjallaðan skjallaða skjallað skjallaða skjallaðar skjölluð
dative
(þágufall) 		skjölluðum skjallaðri skjölluðu skjölluðum skjölluðum skjölluðum
genitive
(eignarfall) 		skjallaðs skjallaðrar skjallaðs skjallaðra skjallaðra skjallaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skjallaði skjallaða skjallaða skjölluðu skjölluðu skjölluðu
accusative
(þolfall) 		skjallaða skjölluðu skjallaða skjölluðu skjölluðu skjölluðu
dative
(þágufall) 		skjallaða skjölluðu skjallaða skjölluðu skjölluðu skjölluðu
genitive
(eignarfall) 		skjallaða skjölluðu skjallaða skjölluðu skjölluðu skjölluðu

Synonyms

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *skellaną, ultimately from Proto-Indo-European *kelh₁- (“to call, shout”).

Verb

skjalla (singular past indicative skall, plural past indicative skullu, past participle skollinn)

  1. to clash, clatter

Conjugation

Conjugation of skjalla — active (strong class 3)
infinitive skjalla
present participle skjallandi
past participle skollinn
indicative present past
1st-person singular skell skall
2nd-person singular skellr skallt
3rd-person singular skellr skall
1st-person plural skjǫllum skullum
2nd-person plural skjallið skulluð
3rd-person plural skjalla skullu
subjunctive present past
1st-person singular skjalla skylla
2nd-person singular skjallir skyllir
3rd-person singular skjalli skylli
1st-person plural skjallim skyllim
2nd-person plural skjallið skyllið
3rd-person plural skjalli skylli
imperative present
2nd-person singular skjall
1st-person plural skjǫllum
2nd-person plural skjallið
Conjugation of skjalla — mediopassive (strong class 3)
infinitive skjallask
present participle skjallandisk
past participle skollizk
indicative present past
1st-person singular skjǫllumk skullumk
2nd-person singular skellsk skallzk
3rd-person singular skellsk skallsk
1st-person plural skjǫllumsk skullumsk
2nd-person plural skjallizk skulluzk
3rd-person plural skjallask skullusk
subjunctive present past
1st-person singular skjǫllumk skyllumk
2nd-person singular skjallisk skyllisk
3rd-person singular skjallisk skyllisk
1st-person plural skjallimsk skyllimsk
2nd-person plural skjallizk skyllizk
3rd-person plural skjallisk skyllisk
imperative present
2nd-person singular skjallsk
1st-person plural skjǫllumsk
2nd-person plural skjallizk

Descendants

  • Norwegian Nynorsk: skjella, skjelle
  • Norwegian Bokmål: skjelle

References

Wikious
Boobota
Sagapedia