sturta

Hello, you have come here looking for the meaning of the word sturta. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word sturta, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say sturta in singular and plural. Everything you need to know about the word sturta you have here. The definition of the word sturta will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofsturta, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

Borrowed from Danish styrte, from Middle Low German storten, from Old Saxon *sturtian, from Proto-West Germanic *sturtijan.[1]

Verb

sturta (weak verb, third-person singular past indicative sturtaði, supine sturtað)

  1. to pour down
    Synonym: hella
Conjugation
sturta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að sturta
supine
(sagnbót) 		sturtað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		sturtandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég sturta við sturtum present
(nútíð) 		ég sturti við sturtum
þú sturtar þið sturtið þú sturtir þið sturtið
hann, hún, það sturtar þeir, þær, þau sturta hann, hún, það sturti þeir, þær, þau sturti
past
(þátíð) 		ég sturtaði við sturtuðum past
(þátíð) 		ég sturtaði við sturtuðum
þú sturtaðir þið sturtuðuð þú sturtaðir þið sturtuðuð
hann, hún, það sturtaði þeir, þær, þau sturtuðu hann, hún, það sturtaði þeir, þær, þau sturtuðu
imperative
(boðháttur) 		sturta (þú) sturtið (þið)
Forms with appended personal pronoun
sturtaðu sturtiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sturtast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að sturtast
supine
(sagnbót) 		sturtast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		sturtandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég sturtast við sturtumst present
(nútíð) 		ég sturtist við sturtumst
þú sturtast þið sturtist þú sturtist þið sturtist
hann, hún, það sturtast þeir, þær, þau sturtast hann, hún, það sturtist þeir, þær, þau sturtist
past
(þátíð) 		ég sturtaðist við sturtuðumst past
(þátíð) 		ég sturtaðist við sturtuðumst
þú sturtaðist þið sturtuðust þú sturtaðist þið sturtuðust
hann, hún, það sturtaðist þeir, þær, þau sturtuðust hann, hún, það sturtaðist þeir, þær, þau sturtuðust
imperative
(boðháttur) 		sturtast (þú) sturtist (þið)
Forms with appended personal pronoun
sturtastu sturtisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sturtaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		sturtaður sturtuð sturtað sturtaðir sturtaðar sturtuð
accusative
(þolfall) 		sturtaðan sturtaða sturtað sturtaða sturtaðar sturtuð
dative
(þágufall) 		sturtuðum sturtaðri sturtuðu sturtuðum sturtuðum sturtuðum
genitive
(eignarfall) 		sturtaðs sturtaðrar sturtaðs sturtaðra sturtaðra sturtaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		sturtaði sturtaða sturtaða sturtuðu sturtuðu sturtuðu
accusative
(þolfall) 		sturtaða sturtuðu sturtaða sturtuðu sturtuðu sturtuðu
dative
(þágufall) 		sturtaða sturtuðu sturtaða sturtuðu sturtuðu sturtuðu
genitive
(eignarfall) 		sturtaða sturtuðu sturtaða sturtuðu sturtuðu sturtuðu
Derived terms
See also

Etymology 2

Deverbal from the "pour down" sense of Etymology 1.[1]

Noun

sturta f (genitive singular sturtu, nominative plural sturtur)

  1. a shower (bathing device)
    Synonym: steypibað (uncommon)
    að fara í sturtu ― to take a shower
Declension
Declension of sturta (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative sturta sturtan sturtur sturturnar
accusative sturtu sturtuna sturtur sturturnar
dative sturtu sturtunni sturtum sturtunum
genitive sturtu sturtunnar sturta, sturtna sturtanna, sturtnanna

References

  1. ↑ 1.0 1.1 Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “sturta”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)
Wikious
Boobota
Sagapedia