terugschrikken

Hello, you have come here looking for the meaning of the word terugschrikken. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word terugschrikken, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say terugschrikken in singular and plural. Everything you need to know about the word terugschrikken you have here. The definition of the word terugschrikken will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofterugschrikken, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Dutch

Etymology

From terug (“back”) +‎ schrikken (“to frighten”).

Pronunciation

  • IPA(key): /təˈrʏxsxrɪkə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

terugschrikken

  1. shrink/shy away from, afraid of doing/using
    Zij schrikken er niet voor terug geweld te gebruiken!
    Van mensen te intimideren schrok hij niet terug!

Inflection

  • Can be inflected as a strong or a weak verb
Conjugation of terugschrikken (strong class 3a, separable)
infinitive terugschrikken
past singular schrok terug
past participle teruggeschrokken
infinitive terugschrikken
gerund terugschrikken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schrik terug schrok terug terugschrik terugschrok
2nd person sing. (jij) schrikt terug schrok terug terugschrikt terugschrok
2nd person sing. (u) schrikt terug schrok terug terugschrikt terugschrok
2nd person sing. (gij) schrikt terug schrokt terug terugschrikt terugschrokt
3rd person singular schrikt terug schrok terug terugschrikt terugschrok
plural schrikken terug schrokken terug terugschrikken terugschrokken
subjunctive sing.1 schrikke terug schrokke terug terugschrikke terugschrokke
subjunctive plur.1 schrikken terug schrokken terug terugschrikken terugschrokken
imperative sing. schrik terug
imperative plur.1 schrikt terug
participles terugschrikkend teruggeschrokken
1) Archaic.
Conjugation of terugschrikken (weak, separable)
infinitive terugschrikken
past singular schrikte terug
past participle teruggeschrikt
infinitive terugschrikken
gerund terugschrikken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schrik terug schrikte terug terugschrik terugschrikte
2nd person sing. (jij) schrikt terug schrikte terug terugschrikt terugschrikte
2nd person sing. (u) schrikt terug schrikte terug terugschrikt terugschrikte
2nd person sing. (gij) schrikt terug schrikte terug terugschrikt terugschrikte
3rd person singular schrikt terug schrikte terug terugschrikt terugschrikte
plural schrikken terug schrikten terug terugschrikken terugschrikten
subjunctive sing.1 schrikke terug schrikte terug terugschrikke terugschrikte
subjunctive plur.1 schrikken terug schrikten terug terugschrikken terugschrikten
imperative sing. schrik terug
imperative plur.1 schrikt terug
participles terugschrikkend teruggeschrikt
1) Archaic.

Synonyms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia